Şu şekil sadece kendi düşüncelerinden bahsettiği yerler o kadar hoş ki..
Gözlerimi açtığımda örümcekler görüyorum.
Gözler ve kollar, gözler ve kollar, gözler ve kollar, her yerdeler. Büyütülmüş. Yakın. Yuvarlak ve parlak binlerce göz. Etrafımda bana doğru uzanan yüzlerce kol.
Tekrar gözlerimi kapatıyorum.
Neyse ki örümceklerden korkmuyorum, yoksa çığlığı basardım herhalde. Ama örümceklerle yaşamayı öğrendim. Yetimhanede, geceleri sokaklarda, Omega Point'te yeraltında onlarla yaşadım. Ayakkabılarımın içinde, yatağımın altında saklanıyorlar, odamın köşelerinde sinekleri yakalıyorlar. Çoğu zaman onları dışarı doğru iterim ama asla öldürmem.
Örümceklerle aramda bir anlaşma var.
İyiyiz böyle.
Sayfa 58 - KenjiKitabı okuyor
neşeyle endişeler, ayak bastığım her yerdeler
open.spotify.com/track/1R6rAl2uz...
"Tüm evrende, insanların kalplerini arındırıp kutsamalarına, atalarına kurbanlar ve adaklar vermek için bayramlık giysilerini giymelerine yol açarlar. Bu güçler gizli zekaların okyanusudur. Her yerdeler; üstümüzde, solumuzda, sağımızda; her tarafımızı kuşatmışlar."
Sayfa 160 - ZeplinKitabı okudu
Bakalım etrafımıza namaz kılan , oruç tutan ama hak hukuk konusunda en ufak hassasiyet göstermeden akrabasını, çocuğunu iyi bir işe yerleştirmek için fellik fellik tanıdık arayan insanlar görmüyor muyuz ?Maalesef varlar ve çoklar ya da kibirli, bıraksan burunları arşa değecek, bulundukları makamlara hasbelkader oturmuş, orayı asla hakketmeyen ve koltuğuna zerre değer katmayan, geleni gideni azarlamayı marifet sanan mevki sahipleri yok mu? Maalesef çoklar ve her yerdeler.
Sayfa 35Kitabı okudu
“Ha anladım, öbür taraf. Dünyanın tersi!” demişti. “Yani, burada olan şeylerin tersi oluyor orada.”
“Ne gibi?”
“Ne bileyim; ağaçlar çiçek açacağına, çiçekler ağaç açıyor; otomobiller uçuyor, okullarda ders yerine eğlence var. Öğrenciler eğlenmekten zaman bulabilirlerse, gizli gizli kitap okuyorlar. Her çocuğun günde en fazla iki saat çalışma hakkı var. Zorunlu Eğlence Saatleri’nde kitap okumak, matematik problemi çözmek, tarihi konularda bilgilenmek falan yasak.”
Meltem suratını ciddileştirerek susmuş ve, “Anlıyorum,” demişti. Öteki tarafın nasıl bir yer olduğunu hayalinde canlandırmaya çalışmış, sonra da İlyas’ı soru yağmuruna tutmuştu.
“O zaman, bulutlar gökyüzünde değildir orada, değil mi?”
“Elbette ki değil. Yerdeler. Zaten yağmur da yerden yukarı doğru yağıyor. Yağmurdan sonra, yürürken ayağın yerdeki gökkuşaklarına takılıyor. Hastaneler gökkuşakları yüzünden düşüp, kolunu bacağını kırmış insanlarla doluyor. Allah’tan yerlerde bulutlar var. Düşünce, bu yumuşak şeylerin üstünde buluyorsun kendini. Tabii şanslıysan. O zaman incinmiyorsun.”
Onlar ki, her yerdeler...
Ne yazık onlara ki çıkarlarına dokunulmadıkça doğru yola gitmezler ve Allah’ın kendilerine sunacağı nimetleri bilmezler.
Ne yazık onlara ki kalpleri temiz olmadığı için herkesi kötü sanırlar ve günahsıza ve günahkâra bir fark gözetmeden kötülük ederler.
Ne yazık onlara ki duygulu çekingenliği korkaklık, samimiyeti yaltaklanma ve yardımı bir baskı sayarlar. Ne yazık onlara ki kendilerine açılan saf bir kalbi zaaflarından istifade edilecek, istismar edilecek bir akılsız sayarlar. Onların, geleceği yaratan insanlar arasında yeri yoktur. Unutulacaklardır.
"benim gibi, baktığı her şeyde kendi özel ilgi alanıyla ilgili referanslar arayan biri aslında zihin laneti etkisindedir. Sen bu tek tük evlere bakıp güzelliklerinden etkileniyorsun. Onlara ben baktığımda ise, tek bir şey görüyorum; birbirlerinden çok uzaklar ve suç işlemek için çok uygun bir yerdeler."
Sayfa 207Kitabı okudu
