Yeryüzünde ki sembolleri doğru okumak...
Yeryüzündeyiz...
O halde semboller dünyasına hoş geldiniz...
Bir alt paylaşımımda, beynimizin manayı nasıl madde ve sembole çevirdiğini anlatmaya çabalamıştım.
Şimdi, su sembolünün ardında ki manayı anlamaya çalışalım.
Suyun, hidrojen ve oksijen atomu bileşiminden oluşumu hiç dikkatinizi çekti mi?
Biri yok edici ateş bazlı hidrojen, diğeri
DOLMANCE: Tanrı’ya inanmak için insanın aklını yitirmesi gerekir. Kimilerinin korkularının, kimilerinin zayıflığının meyvesi olan bu iğrenç hortlak, Eugenie, yeryüzünün sisteminde bir işe yaramaz: bu sisteme zarar verir, çünkü onun adil olması gereken istençleri doğa yasalarındaki temel adaletsizliklerle asla bir arada olamaz; onun sürekli olarak
"Yüzünde çiçek açtırmadığınız insanların en son mezarında da çiçek açtırmayın."
Ben bunu yaşadım ve çokta sinir oldum. Yaşarken -kim olursa olsun- acısı ve yarası olduğunuz insanların mezarında size gözyaşı dökmek bile hak değil ki daha mezarına çiçek koymak? Hayırdır öldürdüğünüz mutluluklarını bir çiçekle mi kapatmaya çalışıyorsunuz?
Öyle mi…
Sever gibi yapabiliyor mu insan ?
Annem sende en sevdiğim özelliğin duygun neyse yüzünden mimiğinden sözlerinden belli oluyor der …
Ben duygularını saklayabilen biri değilim. Olumlu olumsuz her ne ise belli ederim netim.
Karşımdaki insan ne hissettiriyorsa bana ne geçiyorsa direkt olarak aynalama yapıyorum.
Hisler çok kıymetli.
Sevmediğim istemediğim bir şey olduğunda da kişi bunu net anlar .
Belli ederim anlamazsa söylerim.
Olumluda da olumsuzda da hiç değişmez saklamam söylerim .
İnsanlar incinsin istemem .
Kalpler kırılmasın kalpler çok değerli her canlının kalbi çok kıymetli orada yaradan var .
Kimse kimseyi incitmesin .
Gerçekten seven kalpleri Allah koruyor diye düşünüyorum.
Allahın olduğu yer incitilmez .
İnciten , incinir …
Herkes kalbi gibi muamele görsün 🤲🦋✨
Sevgi
Sevgiye sahip olunabilir mi? Eğer bu olabilsey- di, sevginin maddesel bir şey olması ve onu alıp, saklamanın mümkün olması gerekirdi. Ama gerçek odur ki, sevgi böyle bir şey değildir. Sevgi bir so- yutlamadır. Belki garip bir varlık, belki de kimse- nin göremediği bir Tanrıça. Gerçekte var olan, sev- me eylemidir. Sevmek yaratıcı bir etkinliktir. Bir insana (ya da şeye) ilgi duymayı, onu tanımak is- temeyi, onu anlamayı, doğrulamayı ve onun yanın- dayken sevinç duyabilmeyi doğurur. Bu ister bir insan, ister bir resim, isterse bir ağaç olsun, sevme eyleminin özellikleri hiç değişmez. Sevmek, sevilen insanı (ya da şeyi) canlandırmak, onun yaşam duy- gusunu artırmak anlamına gelir. Aynı zamanda, kişinin kendisini de canlandıran, yenileyen ve ha- reketlendiren bir süreçtir.
6 )Sözel judo: eleştiri ateşi altında olduğunuzda karşılık vermeyi öğrenin
değersizlik hissinizin nedeninin süregiden de öz eleştirileriniz olduğunu öğreniyorsunuz
Bu durum sürekli kendinize nutuk çektiğiniz ve sertt gerçekçi olmayan bir şekilde zulmettiğiniz üzücü bir iç konuşma şeklini alır
Genellikle öz eleştiriniz başka birinin sert bir
Sayfa 143
Biliyor musun, hayatta her şey gerçekleşmeli, her şey yerini bulmalı. Ve bu çok yavaş bir süreç. Kararların, hayallerin, amaçların pek bir faydası olmuyor. Bir evde mobilyaların kalıcı yerini bulmanın ne kadar zor olduğu hiç dikkatini çekti mi? Yıllar geçer, sen her şeyin doğru yerde olduğunu düşünürsün ama yine de içinde, bir terslik olduğuna dair hafif bir şüphe vardır, belki de koltuklar doğru yerde durmuyordur, belki de büfenin yerinde masanın olması gerekir. Ve sonra, on ya da yirmi yıl sonra insan kendini hiçbir zaman bütünüyle rahat hissetmediği, alanla mobilyanın bir türlü birbirine oturmadığı odaları gezerken hatayı görür, kendi kafasındaki taslağı ve odanın gizli düzenini görür, birkaç mobilyayı oradan oraya iter ve ona nihayet her şey yolundaymış gibi gelir. Ve birkaç yıl boyunca gerçekten de odanın işte şimdi doğru olduğu duygusunu taşır. Daha da sonra, belki bir on yıl geçince, yine memnuniyetsizliğe kapılır, çünkü biz nasıl değişiyorsak, mekân duygumuz da değişir; insanın etrafında hiçbir zaman değişmez bir düzen olamaz.
KÜÇÜK ADIMLARLA BAŞLAR
Yine bir huzursuzluğa,
Göz açmak bu bana.
Yine israf gündüzler,
Ömrümden çala çala.
Bu gereksiz insan topluluğundan,
Acaba nasıl kurtulmaca?
Ömrümü sömürtmeye geldim buraya,
SON ON DÖRT DAKİKA
Kuş beyinli adam,
Beyinsiz köpek.
Hiç şaşmıyor şu içine tükürdüğüm şehrinde,
Ağzımda neler neler var diyecek,
Tövbe çeksem ne fayda,
Ben bezdim, bezdikçe bezdim.
Altında lüks bir divan,
Fakir Çoban Padişahın Kızını Neden Almadı?
Fakir bir çoban, hükümdarın kızını görür, âşık olur…
Aşkı onu Mecnunlaştırır.
Her nasıl olursa olsun o kıza kavuşmayı kafasına koyar…
“Acaba nasıl olabilir?” diyerek memleketin ulu kişilerini, aklı erenlerini dolaşmaya başlar.
Her huzuruna vardığı mübareğe durumu anlatır ve sorar.
“- Acep ben ne etsem de hükümdara damat olabilsem?”
Dinleyenler