Enfâl Suresi 72. Ayet
“Fakat iman ettikleri hâlde,” İslâm’ın egemen olduğu ülkeye “hicret etmeyenlere gelince;” onlar İslâm diyarına “hicret etmedikleri sürece, sizinle onlar arasında hiçbir dostluk bağı yoktur.” Zira siz, zulmün egemenliği altında yaşamayı tercih eden bu Müslümanların haklarını korumakla yükümlü değilsiniz. Bununla beraber, “eğer din konusunda” uğradıkları baskılardan dolayı “sizden yardım isterlerse, —antlaşmalı olduğunuz bir topluma karşı olmamak şartıyla— o” mazlum Müslüma”nlara yardım etmek görevinizdir.” Fakat müttefikiniz olan bir devlet, kendi sınırları içinde yaşayan Müslümanlara baskı uygularsa, o zaman silahlı müdâhalede bulunamazsınız. Bu durumda sorun, diplomatik görüşmeler yoluyla halledilmeye çalışılır. Yine de çözüm bulunamazsa, Müslümanların İslâm yurduna hicret etmelerinden başka çıkar yol yoktur. O hâlde, hem Müslümanların hakkını koruma, hem de kâfirlerle yaptığınız antlaşmalara bağlı kalma konusunda son derece titiz ve dikkatli davranın! Unutmayın, “Allah, yaptığınız her şeyi görmektedir.”
Hindistan'da Muhammed Ali ve Şevket Ali kardeşlerin doruğa ulaştırdığı Hilafet Hareketi, Sevr'de saptanan şartlarla tam bir soğuk duş yaşadı. Sultan/Halife'nin İstanbul'da bırakılması dışında diğer maddeler eskisinden de kötüydü. Esasen bu kalış da yukarda bahsettiğimiz gibi, dinin liderlerini tam esir durumuna getirmişti. Buna
Sayfa 194 - Boyut YayınlarıKitabı okudu
DİĞERGAMLIK/ÎSAR KARDEŞLİĞİN ZİRVE BİR HALİDİR
ََِّْ ََِ َِٓ َوالٖذيَنتَبَّوَُؤالّدارََواٖليَماَنمْنقَْبِلِهْمُِيّبُوَنَمْن َهاَجرَالْيِهْمَولَِيُدوَنٖفي ُصُدوِرِهْم َحاَجةًّما
۫ ٰهٓ َ ٰهٓ ْ اُوتُواَويُْؤِثُروَنَعلاَْنُفِسِهْمَولْوَكاَنبِِهْمَخَصاَصةٌَۜوَمْنيُوَقُشَّحنَْفِسٖهفَاُو۬لِئَكُهُمالُمْفِلُحوَنۚ﴿9﴾
Onlardan (muhacirlerden) önce o yurda (Medine’ye) yerleşmiş ve imanı da gönüllerine yerleştirmiş olanlar, hicret edenleri severler. Onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık duymazlar. Kendileri son derece ihtiyaç içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden, hırsından korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.
(HAŞR: 9)
Sayfa 31
Jöntürkler kullanılan Jülyen takvimini Gregoryen'e çevirmişlerdi, ama Hz. İsa'nın doğum yılını temel almak yerine Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye hicret ettiği yılı başlangıç olarak kullanmayı tercih etmişlerdi. Mustafa Kemal'in bu gibi takıntıları yoktu.
Abdullah ibni Ömer babasına:
“Babacığım!
Maaş bağlamada Üsâme’yi niçin benden üstün tuttun?"
diye sordu.
Hz. Ömer de ona şu cevabı verdi:
“Çûnkû Allah’ın Resûlû,
onun babası Zeyd’i
senin babandan daha çok severdi.
Üsâme'ye de senden fazla muhabbet beslerdi.
Peygamber Efendimizin sevdiğini,
kendi sevdiğime tercih ettim.
Bir de sen, annen ve babanla birlikte hicret ettin.”
İnsan kayıpları konusundaki bu bilgi eksikliğine karşın, 93 Harbi'nin Kürt toplumunu ekonomik ve sosyal anlamda derin bir krize sürüklediği hususunda neredeyse tam bir mutabakat vardır. Sosyo-ekonomik anlamda 93 Harbi'nden en doğrudan etkilenen bölgelerin başında Kürdistan gelmiştir. Devlet savaştan yaklaşık iki yıl önce savaş hazırlıklarına başlamış, vergiler neredeyse iki katına çıkarılmış ve bölgenin üretici güçleri savaşta devletin hizmetine alınmışlardır. Osmanlı yönetiminin savaşı sürdürebilmek için emlak, arazi ve ağnam vergilerini arttırması ise zaten zor durumda olan Kürt halkının durumu daha da zorlaştırmış, göçebe Kürtlerin bir kısmı ağır vergiden kaçmak için Rus topraklarına, bir kısım Kürt köylüsü ise şehirlere hicret etmeyi tercih etmişlerdir.
Etkileri henüz başlamadan önce görülen 93 Harbi başlar başlamaz bölgedeki Kürtler Osmanlı devletine insan gücü, maddi katkı ve gıda ürünleri sağlamaya zorlanmışlardır. Savaşın başlaması ile birlikte bölgede ekonomik hayat felce uğramış, Osmanlı kuvvetlerinin maişetini temin etmek ve askerlerin bir kısmını evlerinde ağırlamak zorunda kalan ve üstüne bir de orduya asker vermeye zorlanan Kürtler savaş sırasında ve sonrasında ağır bedeller ödemişlerdir. Savaş sırasında bölgede yetiştirilen zahirenin büyük kısmına ordu tarafından el konulması halkı zor durumda birakmıştır.
Sayfa 73 - NûbiharKitabı okudu
