Mel
@hijadelalunaa
Bir çeşit gölge fesleğeni
Lefkoşa
Ingolstadt, 30 Haziran
135 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Güneşi özledim sonra seni. Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım. 
Didem Madak
İnsanın ne olduğu, kendi yapısıyla birlikte kalıtsal özellikleri, yaşam alanı ve ilişkilerinin getirdiği etkilere de bağlıdır.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
312 syf.
8/10 puan verdi
·
35 günde okudu
Öyle güzel ki uçmak… öyle güzel ki tüyden hafif, uçurtmadan serseri, buhardan oynak, toz zerresinden kıvrak, kar tanesinden savruk olabilmek yok kubbede. Niyetim daha, daha da yükseklere çıkmak.
Sayfa 307Kitabı okudu
Neden baktın neyi geride bıraktığına? Söylesene, insan terk ettiği şeye neden dönüp bakar son bir defa?
Sayfa 302Kitabı okudu
Hep bir şeyler kalır. Bir şeyler hep eksik kalır.
Sayfa 291Kitabı okudu
Konuşacak bir şey yoktu. Konuşmadık biz de.
Sayfa 289Kitabı okudu
Aşk dedikleri, solup kurumaya mahkumdur, bir sebebi olduğu andan itibaren.
Sayfa 288Kitabı okudu
Onunla her yere gidebilir ve her yerden gidebilirdim, ötesini düşünmeden.
Sayfa 284Kitabı okudu
Sanki tüm varlığımızı ve tabii yokluğumuzu da, görmek ve görülmek üzerine kurmuşuz.
Sayfa 279Kitabı okudu
“Sevgililik böyle bir şey işte. Mahremiyet kaybı.”
Sayfa 234Kitabı okudu
Zaman, illa da dünden bugüne, bugünden geleceğe uzanan dümdüz bir çizgide ilerlemiyordu. Zaman kâh ileriye, kâh geriye gidiyor; bazen yürüyor bazen duruyor; sarhoş sarhoş yalpalıyordu.
Sayfa 231Kitabı okudu
Bazen tepetaklak olur yürek. Aheste revan giderken kendi yolunda, göğüs kafesine toslar küttedek. Yüzüstü kapaklanıverir yere. Bir yerlerinin fena halde kırıldığını hisseder kalkmaya yeltenip de kalkamadığını gördüğünde. Üzerini yoklar, ama dışarıdan belli olan bir yara filan bulamaz. Haykırır var gücüyle “derhal çıkmam gerek. Çıkmam gerek!” Zar zor doğrulur, ağlaya sızlaya saldırır kafesinin demirlerine. Ve nihayet göğüs kafesinden kurtulmayı başardığında, ne yöne gideceğini kestiremeden bakakalır önü sıra uzanan yollara, daha evvel ayak basmadığı topraklara. Yollar yollara karışır. Sular bulanır.
Sayfa 225Kitabı okudu
Onu kucağıma almak, sırtımda taşımak, etrafımda döndürmek ama en çok da havalara fırlatmak istiyordum. İstiyordum ki semada gülsün eğlensin, güneşe neden ayçiçeklerine eziyet ettiğini sorsun, ayın yüzünü okşasın, yıldızların yerlerini ezberlesin ve külçe gibi aşağıya düşerken bilsin ki, belki de ben onu tutmayacağım.
Sayfa 203Kitabı okudu