Cenguz Aytmatov'dan harika bi kitapla geldim "Elveda Gülsarı".
Son derece soylu bir at olan Gülsarı'nın doğumundan ölümüne kadar geçen hayatı, kitabın ana konusu gibi görünse de devrim sonrası Kırgız halkının yaşantısı, umutları, devrimden beklentileri ve hayal kırıklıkları ön planda görülen konular. Devrime inanmış bir Kırgız genci olan Tanabay'ın halkı ve devrim için yaptıklarına karşılık haksızlığa uğraması, eşiyle ve işiyle ilişkisi, başta at ve küçükbaş hayvan bakımı ve köy hayatı hakkında ancak yaşayanların bilecekleri bilgiler ve hisler, Aytmatov tarafından efsane bir sadelik ve güzellikte anlatılıyor.
Kitap, baştan açılmıyor gibi okunsa da 40-50 sayfa sonra öyle bir açılıyor ki bir yandan bölümleri arka arkaya okuyup bitirmek istiyorsunuz bir yandan da yavaş yavaş ve sindirerek okuyup hiç bir cümleyi kaçırmak istemiyorsunuz. Hani hiç bitmesini istemediğiniz şeyler vardır ya, bu kitap ta öyleydi benim için.
Sabahın köründe kitabı bitirdim ama Aytmatov da beni bitirdi. Sonlarda pek çok yerde içimin ezildiğini, gözlerimin dolduğunu farkettim. Hani biraz daha hisli bir insan olsam hıçkıra hıçkıra ağlayabilirdim.
Aytmatov çok ama çok güçlü bir edebiyatçı. Fakat çevirmen Refik Özdek de çok çok iyi bir çevirmendir benim gözümde.
Anna Sewell'in Siyah İnci'si, Abbas Sayar'ın Yılkı Atı, John Steinbeck'in Al Midilli'si at ile ilgili hikayeleri anlatan kitaplardır. Onlar da iyi kitaplardı ama "Elveda Gülsarı" çok daha geniş kapsamlı bir kitaptı. Okuma tavsiyesidir.
Ben kitabı çok sevdim, kesinlikle tavsiye ederim.
