Zeynep

Şiir Hayattır.
Beton yığınları arasında sıkışmış kalmış hayatımız Yıkılsalarda ölüyoruz Yıkılmasalarda Bu uçsuz bucaksız şehir Çektikçe çekiyor içine bizi Ne kaçabiliyorsun ondan ne de içine alıyor seni Herkes acılarını koymuş bu şehre Dolmuşta dolmuş istanbul Her yağmurda boşaltıyor içinide Denizlere yüklüyor acısını sanki Yayıyor etrafa hüznün kokusunu Bizde çektikçe çeliyoruz içimize Ahh istanbul Yükün ağır yüklediklerin ağır Sevmeyede doyamıyoruz seni nefret etmeyede ZHT