Beton yığınları arasında sıkışmış kalmış hayatımız
Yıkılsalarda ölüyoruz
Yıkılmasalarda
Bu uçsuz bucaksız şehir
Çektikçe çekiyor içine bizi
Ne kaçabiliyorsun ondan ne de içine alıyor seni
Herkes acılarını koymuş bu şehre
Dolmuşta dolmuş istanbul
Her yağmurda boşaltıyor içinide
Denizlere yüklüyor acısını sanki
Yayıyor etrafa hüznün kokusunu
Bizde çektikçe çeliyoruz içimize
Ahh istanbul
Yükün ağır yüklediklerin ağır
Sevmeyede doyamıyoruz seni nefret etmeyede
ZHT