“İhtiyacım olan iki şeyi de biliyorum artık. Bu hayatı yaşanılır kılacak bir anlam bulmak ve o anlam için yorulmak. Böylece mutlu bir hayat sürer insan. Fani dünyanın korkunç yüzüne sırtını döner. Hem kendini hem de insanları mutlu eder.”
okumayavaktiolanlar.wordpress.com/2022/02/25/muts...
İyi Bir Yazı
okumayavaktiolanlar.wordpress.com/2019/01/31/ciki...
Eskiden böyle demezdi hocalar. Yorulmaktan bahsederlerdi. Dinlenmenin burada ulaşılacak bir şey olmadığını söylerlerdi. Eskiden yorulurduk biz. Öyle güzel yorulurduk ki dinlenmek hiç aklımıza gelmezdi.
.
.
.
İnsanlar vardı. Kendilerinden çok başkalarını düşünürlerdi. Dertli yaşayıp dertli ölürlerdi. Hesap yapmadan yürürlerdi. Dinlenmek için hiç vakitleri kalmadığından dinlenmenin ne anlama geldiğini bile bilmezlerdi. Konuşurlardı, dinlerlerdi, sabrederlerdi, direnirlerdi, anlatırlardı. Yaşayınca yaşamanın hakkını verirlerdi. Gayeleri vardı. Gayeleri onları ayakta tutardı. Gidecekleri yere yalnız gitmek istemezlerdi. Kollarına üçer beşer insanlar takarak yürürlerdi. Bazen kilometrelerce yürürler, kimse onlara katılmazdı. Bu onları yıldırmazdı. Hiçbir şey onları yıldırmazdı. Gittikleri yoldan emindiler. Varacakları yerden emindiler.