Günler geçip gitti ve her geçen gün giderken yanında benden bir parça huzur, umut ve mutluluk götürdü.
Sayfa 167 - Doğan Kitap - 2. Baskı, Kasım 2014Kitabı okudu
“… O gün bugündür, Merkez Efendi türbesinde, güneşli köşelerde, huzur içinde uyuyan beş kedi bulunur. Kedilerin sayısı da isimleri de hiç değişmez; kız olsun, oğlan olsun, beşinin ismi de Sevim’dir.”
Sayfa 39Kitabı okudu
Elem bırakan geçici lezzetlerdense, huzur veren acıları tercih ederim.
Sayfa 289Kitabı okudu
Bir yabancıya âşık olurdu insan hep. O yabancının dizi dibine yuva yapmak isterdi. Ruhundaki eşsiz dalgalanmaları sadece ve sadece o yabancının anlayabileceğine inanırdı. Maşuku tanıdıkça aşk uçar gider, yerini sevgiye, alışkanlığa, içinde huzur bulunan bir düzene bırakırdı.
Sayfa 31Kitabı okudu
Çoğu geceler, salonda başımı dizlerine yaslar, heves ve heyecanla anlattığı hikayeleri dinlerdim. Ne anlattığının önemi yoktu; yanında olup, sesinde huzur bulmak benim için kafiydi.
Sayfa 148Kitabı okudu
Günler geçip gitti ve her geçen gün giderken yanında benden bir parça huzur, umut ve mutluluk götürdü.
Sayfa 167 - Doğan Kitap, 2. Baskı, Kasım 2014.Kitabı okudu
Ne anlattığının önemi yoktu; yanında olup, sesinde huzur bulmak benim için kâfiydi.
Sayfa 151 - Doğan Kitap, 2. Baskı, Kasım 2014.Kitabı okudu
Gözleri yaşlı, keşke son birkaç gün de gidebilseydim diye düşünüyor. Ama dostunun her gün bir parça daha öldüğünü görmeye dayanamıyordu ki... Vefatını haber alır almaz Prenses Emine Abbas Halim tarafından Akife tahsis edilen Mısır Apartmanı'ndaki daireye koşmuştu. Orada gördükleri şimdi bir sinema şeridi gibi gözlerinin önünden geçiyordu. Dostunun odasına girmekten korkmuştu. Girince ise donup kalmıştı. Damadı Ömer Rıza Doğrul ve kızı Cemile bir köşede sessizce ağlıyorlardı. Odadaki karyola artık boştu. Akif'in tabutu yerdeydi. Tabutun yanında diz çökmüş bir kadın ölüyü öperek ağlıyordu. Bu Akife, hastalığı müddetince, büyük bir sevgi ve alaka ile bakan Rus hastabakıcıydı. Fakat diğer günlerin aksine baştan aşağı siyahlar içindeydi. Nihayet dostunun yüzüne bakabilmişti. Günler ve geceler çektiği büyük acılar artık dinmişti. Huzur içinde yatıyordu. Unutulmadığını anlamış olmanın rahatlığı sanki yüzüne aksetmişti. Dudakları hafifçe aralıktı...
Ne anlattığının önemi yoktu; yanında olup, sesinde huzur bulmak benim için kafiydi.
Sayfa 151Kitabı okudu
ey aşk,Bodrum'da bir sahildesin...
“Bir yabancıya aşık olurdu insan hep. O yabancının dizi dibine yuva yapmak isterdi. Ruhundaki eşsiz dalgalanmaları sadece o yabancının anlayabileceğine inanırdı. Maşuku tanıdıkça aşk uçar gider, yerini sevgiye , alışkanlığa , içinde huzur bulunan bir düzene bırakırdı.“
Sayfa 31