İrem ALAGÖZ
@iamoonchild
İrem
26 Kasım 1999
240 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Tanıdığım birçok kişiden daha fazla tek başına kalıyorsun. Seni gündüz vakti görmesem vampir olduğundan şüphe edebilirdim."
"Ben yalnız olmayı seviyorum."
“Yalnızlığı ne kadar geniş bir alana yayarsan yay, ne kadar uzak bir zamana ertelersen ertele, acısı ve ağırlığı azalmıyor. Çünkü insan, yüreğini göğüskafesinde yapayalnız taşıyor”
“Çünkü aşk taçlandırdığı gibi çarmıha da gerer sizi. Hem besler, büyütür hem de budar sizi.”
Okur Takip Önerileri
“İçtenliğimden aldım en çok yarayı.”
“Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor. ”
“Susarak ya da koşarak yaşadıklarımız, payını bizden geceleri alıyor sanırım.”
“Benim en iyi dostum gece ışıklarıdır. Ben buradan bakarım bir sır gibi kapanan geceye. Susmayı ne kadar seviyorsam o kadar severim ışıklara bakmayı. Tüm lambalarımı söndürür bir sitem gibi otururum. Belki küçücük bir mum, arada bir. Geceye yenilmemek için mi, geceyi çoğaltmak için mi, kim bilir... Yalnızlığın simsiyah gözleriyle bakarım.”
“İnsan yaşama gücünü her zaman elde ettiklerinde bulmaz. Bir düşü büyüten onun uzaklığı değil midir biraz da? Denize bütün yüreği ile bakan bir çocuk görmüştüm. Masmavi bir göz kesilmişti. Seyretmek yetmedi ki sulara girdi ve bir daha çıkmadı. İnsan sevdiklerini kendi elleriyle bir uzaklığa yerleştirmeyi bilmeli, ”
“Güzel mi, acı mı bilemiyorum, dedi, ne kadar kötü olursa olsun herkesin geçmişi, cenneti oluyor bir süre sonra...”
“kendimizi sevmekle sevgimizden utanmak arasında bocalayıp duruyorduk.”
“Kalabalık öyle bir korunak ki gizlenmek için duvarlar gerekmiyor. Yalnız değilsiniz. Ya da yalnızlardan oluşan kocaman bir örgütün bir üyesi de sizsiniz.”
“İçimdeki yalnızlık başka yankılar istiyordu. Ömrüm olmayacaktı yoksa.”
“Susmaktan yontulmuş kara kuru birer heykeldi herkes. ”
“Kimse yaşamadan bilemezdi elbet, nereye, neden giderse gitsin, tüm yolculukların insanı çocukluğuna götürdüğünü. Geçmişini bir mühür gibi gözlerinde ve adımlarında taşıdığını insanın.”
bu ifade edemeyişlerin arasında kaybolmuş gibiyim
