İçim Acıyor Bahçeye
çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse
kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan usul usul boşalan bahçenin
ölnekte olduğuna
inanmak istemiyor
ve bahçenin duygusu sanki soyut bir şeydir çürümüştür kendi yalnızlığında
İçim Acıyor Bahçeye
çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse
kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan usul usul boşalan bahçenin
ölmekte olduğuna
inanmak istemiyor
İçim Acıyor Bahçeye
"ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
ben bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum"
Sayfa 98 - Can Yayınları 12.BasımKitabı okudu
Furuğ Ferruhzad - İçim Acıyor Bahçeye
...
ben, yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
ben, bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından korkuyorum
ben, geometri dersini delicesine seven bir öğrenci kadar yalnızım
...
Sayfa 98 - Can YayınlarıKitabı okudu
"İÇİM ACIYOR BAHÇEYE "
"çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse
kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan usul usul boşalan bahçenin
ölmekte olduğuna
inanmak istemiyor
ve bahçenin duygusu sanki
kendi yalnızlığında çürümüş soyut bir şeydir"
Sayfa 95Kitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
ben bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum
ben geometri dersini delicesine seven bir öğrenci kadar
yalnızım
Furuğ Ferruhzad
'İçim acıyor bahçeye'
"Çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse
kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan usul usul boşalan bahçenin
ölmekte olduğuna
inanmak istemiyor "
İçim Acıyor Bahçeye
erkek kardeşim bahçeye kabristan diyor
erkek kardeşim otların karışıklığına gülüyor
ve suyun hastalıklı derisi altında
çürümüş parçacıklara dönüşen
balık ölülerini sayıyor
erkek kardeşim felsefeye bağımlı
bahçenin iyileşmesini, yok edilmesinde görüyor
düşünüyor erkek kardeşim
sarhoş olup sonra
duvara yumruğunu geçiriyor
çok dertli, çok yorgun, çok umutsuz olduğunu
anlatmaya çalışıyor
o umutsuzluğunu da
kimliği, takvimi, mendili, çakmağı, tükenmez kalemi gibi
çarşı pazar dolaştırıyor
ve umutsuzluğu
o kadar küçük ki her gece
meyhanenin kalabalığında kayboluveriyor
Sayfa 96 - Can YayınlarıKitabı okudu