Her hafta savaşın sona ermek üzere olduğuna dair bir pembe hikaye dolaşır ağızdan ağıza, yüzleri güldürür. Pankrac her hafta o saat inanıverdiğimiz yeni bir mutlu haber fısıldar. Böyle şeylere inanmamaya çabalarsın;boş umutları insanı güçlendirmek şöyle dursun önünde sonunda zayıf düşürdükleri için bastırırsın. iyimserlik, yalanlarla değil,ancak savaşın son bulabileceği biricik yolu görebilen gerçekle beslenebilir ve beslenmelidir. Gerçeğe duyulan inanç; kazanılmış o bir günün senin asla vazgeçmediğin hayat ile karşına dikilen ölüm arasındaki sınırı aşmanı sağlayacak gün olabileceğine duyduğum inan. syf 95
Bir seferinde dokuz çift güzel bacak sayabilirsim o gün idam edilmeyeceğimi geçirmiştim içimden. syf 103
Ayrıca bir durum daha acı veriyordu bana, ne kimse bana benziyordu ne de ben kimseye. “Ben tek başınayım, onlar birlik.” diye geçiriyordum içimden, derin düşüncelere dalıyordum.
Âşık olmayı denedim, hem de bir değil iki defa; inanır mısınız baylar, korkunç acılar çektim. Aslında acı çekmediğimi ruhumun derinliklerinde biliyordum. Gülmek gelirdi içimden ama yine de acı içinde kıvranmaya devam eder, üstelik delicesine âşıkmışım gibi kıskançlık krizlerine girerdim. Bütün bunların sebebi can sıkıntısıydı baylar, kesinlikle can sıkıntısı...
Sayfa 20 - Lacivert YayıncılıkKitabı okudu
"sizin dinlemek isteyip istemediğinize bakmaksızın, neden bir böcek bile olamadığımı anlatmak geliyor içimden. şunu bütün ciddiyetimle söylüyorum ki, birçok kez böcek olmak istedim. ancak bana bu onur bile bahşedilmedi. yemin ederim ki, gereğinden fazla bilinçli olmak hastalıktır, gerçek ve tam bir hastalık. gündelik yaşantımız için sıradan bir insanın bilinci yeter de artar bile."