bir nar çiçeğine yürüdüm mevsimler boyu
bir çöl yorgunluğu çöktü üstüme
bir vaha sakinesi indi kalbime
kuyunun dibindeyim kervanlar bulsun istemem
gömleğim kanlar içinde
köle pazarlarında satıldım ya
sensiz geçer akçem yok aşk mezadında
âh benim devletim, âh benim ülkem
benim ömrüm
merhaba
ben, Yûsuf, sınanmış bir kalbin sahibiyim
şöyle buyur, bu kalp senin efendim
Potifar inanmak istedi.
Kendisine güvendiğim, evimi ve namusumu emanet ettiğim kölem mi vursun beni, yoksa evim ve namusum olan, emanetin ta kendisi, o mu vursun beni?
Züleyha tarafından vurulmaktansa Yûsuf tarafından öldürülmek yeğdir, dedi yüreği.
Görmekten sonra görülmek, aşkın ikinci kademesiydi.
Züleyha her şeyde Yûsuf'u görmeye başladıktan sonra, Yûsuf tarafından da görülmek ve bilinmek istedi.