Gözler, sevgi dolu iken içimizi yansıtan ışıltıların oynaştığı bir deniz, mutluyken kutup yıldızı gibi parıldayan bir ışık seli, kızgınken ateşler fışkırtan bir volkandır.
Yalnızca iş yaşamınızda değil, özel yaşamımızda da gözler, içimizi gösteren samimiyet kandilleridir.
Kaşlarınızı çatarsanız iletişim kuramazsınız, yumruğunuzu sıkarsanız el sıkışamazsınız.
Yalnızca bir gülümsemeyle başlayacak olumlu bulaşıcı duyguların görünmeyen tutkalı ile insanları birleştirebilirsiniz.
Gülmesini bilen insanlar, dünya meselelerine sağduyu, dingin kafa, derin düşünce ve kültürlü bir gözle bakabilmelerine olanak veren sihirli anahtarı ellerine geçirmiş olurlar.
Düşünsel olgunluk sonuca ulaşılan bir mertebedir gülümseme.
Gülüşüyle öldürebilir kişi. Sorunlarını, düşmanını, kibirini, her şeyi.
İlk görüşte aşka inanmıyorum ama ilk gülüşte aşk olabilir.
Bir insanın yüzünde taşıdığı gülümseme üzerinde taşıdığı elbiseden daha mühimdir.
Düşünmeyen, kendini anlama eksikliği içinde bulunan kişiler neler olup bittiğinin bilgisine ulaşamadıklarından korku içerisindedirler. Kişinin korkuları arttıkça üstlenmek istediği sorumluluklar azalır. Bu da kişinin "özne durumuna gelememe" sorunu ile sonuçlanır. Kendilerine ulaşamazlar, kendileri olamayınca da farklı maskeler kuşanırlar. Kendileri olmaktan çıktıkları zaman da "beklenen" kişilere dönüşürler. Bu, bir anlamda mış'casına bir yaşama demir atarlar.
Mezardan dönen ve gömülmeyi reddeden tek şey insanın kişiliğidir. O ait olduğu kişiyi yaşatmaya devam eder ve asla gömülemez.
Kişilik ana babadan geçmez. İnsan onu günü gününe düşünerek ve seçimleriyle uygulayarak inşa eder.
İtibar insanların mezar taşına kazıdıklarıdır. Kişilik, meleklerin Tanrı huzurunda senin için söyledikleri.
İtibar, yeni bir topluluğa girdiğinde sahip olduğumdur, kişilikse giderken elinde olan.
İtibarı içinde yaşadığın ortam belirler, kişiliği inandığın doğrular.