İlhan Berk

Şehir ki beyaz minareleriyle güpegündüz rüya görür
Ve minareler uzaklaştığımızı bağırırlar Allah'tan
Uzanır yağmurlar halinde beyaz sabahlara açık düşünceler

Her gün böyle gelip dünyadaki yerini alıyor. 'Zor olan, diyor, şiirin hayatını yaşamaktır. Yazmak sonra gelir hep.' Bir bardak su ister Gibi kolay çıkıyor bu sözler ağzından.
Kendiyle daha bir içli olmak için sonra
Her zamanki eski koltuğuna gidip oturuyor. Göz göze geliyor ağaçlarla denizle gökle. Bir top
Karanfilde gezdiriyor ellerini. Burnuna götürüyor.
Sesleri dinliyor sonra. İyi akşamlar diyen Yoldan geçen bir sesi. Gürültülerle inen sabahı. Sessiz otları. Düşen günü. Sesleri. Sesleri.Sesleri.
Böyle bütün gün sesleri dinleyip
Çekiliyor sonra, dünyadaki yerine.

Yavaş yavaş geçtim kalabalıkların arasından
bir deniz çarpması gibi çoğalta çoğalta geçen
geçtiği yeri
yavaş yavaş çıktım içimden. Dokundum
yavaş yavaş acıya, kuvarsa, şiire
yavaş yavaş tarttım suyu, anladım nedir ağırlık
kokular
coğrafya.
Eğildim sonra gövdeyi tanıdım ve düzenini
gördüm sessizliğin dümdüzlüğünü
gördüm yinelemedi gördüğüm hiçbir şey
böyle yavaş yavaş geçtim insandan insana
insanlaştırdım yavaş yavaş dışımı
böyle karıştım kalabalıklara
kalabalıklaştım böylece.

"Bu güzel türküler yaşamak için kafi gelmiyor"

Yeniden sevmek hali bütün güzel şeyleri
Allah'ı tanımayan çocukları, denizi, eşyayı

istif istif zengin mallarıyla dolu bir çarşı olmalıdır
Herhalde bir pazarın gördüğü rüyasında