İlk

Hikmetinden sual olmaz Tanrı’dan,
Eser beklenir mi senin üstüne?
Hesaba vurulsa kulda güzellik,
Rakam eklenir mi senin üstüne?

Şahsına münhasır rayihan var ya:
Ne gül, ne karanfil, ne de manolya,
İsterse gücensin sarışın fulya;
Çiçek koklanır mı senin üstüne?

İlk çağrım da sendin, en son çağrım da,
İlk aşkım da sendin, ilk göz ağrım da.
Sonbahar mevsimi çorak bağrımda;
Fidan köklenir mi senin üstüne?

Çevremde namımı sor bir defacık
Alacağın cevap “zavallı kaçık”
Enkazım meydanda, her şey apaçık;
Gerçek saklanır mı senin üstüne?

Ben ki dayanılmaz cevrinle gülen,
Ben ki tahkirini iltifat bilen,
Ben ki sadakatin timsali kölen;
Haşa! Diklenir mi senin üstüne?

İntihar etmeye kalsa Cemâl’in,
İlmeği boynuna taksa Cemâl’in
Çırpınıp, sallanıp, sarksa Cemâl’in;
Vebâl yüklenir mi senin üstüne?

Merhaba. Öncelikle uygulamanın kitap okuma ve alıntılar üzerine olduğunu biliyorum ancak akışa düşen, kahramanın bir "selam" lafını bile alıntılayanları, hiçbir katkısı olmayan alıntıları ve iletileri düşününce kendimce farklı konularda yazılar yazmak istedim. Yararlılığı elbette tartışılır tıpkı bazı akışa düşenlerin "gereksiz" olduğunu düşünmem gibi. Benim yazıma da gereksiz deyip geçebilirsiniz. (Benim bazılarına yaptığım gibi.) İyi okumalar diliyorum, herkesin ne yapmak istediğinin ve ne yaptığının bilincinde olması dileğiyle... :)

İlk yazımı kısa tutacağım, merak etmeyin. :)

Konuma başlıkta yer alan video klibin ve şarkının kişisel değerlendirmesi diyebilirsiniz ya da daha duygusal düşünürsek bir şarkının genç bir kadına hissettirdikleri. :)
Size Depeche Mode'u tanıtacak en güzel eserin Enjoy The Silence olduğunu düşünüyorum ve (yabancı müzik sevmiyorum diyenlere yazımın burasında veda edebilirim.) çevirisine şöyle bir göz atmanızı istiyorum. Klipteki ve sözlerdeki edebiliği hissetmenize yardımcı olmak adına.

Sessizliğin tadını çıkarmak adına neler yapıyorsunuz? Sessizlik anlayışınız nedir? Sevgisizlik, sevgilisizlik, arkadaşlarınızla oturduğunuz bir kafedeki sohbetiniz, kırgınlığınız, öfkeniz, daha çok öfkeniz, gülmeniz, kahkahalarla gülmeniz, okuduğunuz kitap, süpürdüğünüz ev, çığlığınız... Belki de klipteki adam gibi kendi içinizdeki krallıkta (kabul etsek de etmesek de ego denen içimizdeki krallıkta hepimiz birer kralız ve kraliçeyiz, bunu kontrol edebildiğimiz kadarıyla insanız.) diyar diyar tek bir sandalyeyle gezmek daha doğrusu kaçmak, kendi sessizliğinde bir imparatorluk kurmak ve bir şarkı mırıldanmak. Güzel bir sessizliğin tadını çıkarma anlayışı değil mi?
Bu sessizlik ve kaçış ihtiyacıyla sık sık mücadele ediyorum bazen kendi sessizliklerimi yaratıyorum. (Hayır, tacımı ve pelerinimi alıp gezmiyorum merak etmeyin.)

Şarkıda geçen çoğu anlamlı cümleyi atlayarak bir cümle hakkında düşündürmek istiyorum sizleri.
"Kelimeler çok gereksiz,
Sadece zarar verirler"
Konuşuyoruz, yazıyoruz, bazen en güzel kelimeleri seçiyoruz ama anlaşamıyoruz. Karşımızda kim olursa olsun hatta ne olursa olsun (kendi kendine ve ergenliğinde posterlerle konuşanlara selam olsun.) kendimizi tacı ve pelerini kapıp gül koklayarak diyar diyar gezmemek için zor tutuyoruz. Her güzel kelimelerin karşılığında duyduğumuz acı sözcüklerin birbirini götürmesi ve elimizde hislerin kalması olarak düşünebiliriz bunu. Hani şu çok anlatacaklarımız varken kelimelerin tükendiği nokta dediğimiz yer olabilir. Bunun üstüne birçok benzetme yapılabilir.

Düşünmeye sevk eden ve iz bırakıcı bir şarkı olduğunu düşünüyorum. Elimden geldiğince kısa tutmaya çalışmakla birlikte bana dokunan daha yeri vardır şarkının yine de uzattım farkındayım ancak yalnızlık ve sessizlik tutkunu herkesin kendinden bir şeyler bulabileceğini düşündüm bu şarkıda. Size sadece bir şarkı dinletmek istedim belki de. :) Okuyan herkese teşekkür ederim. :)

Endişelendiğim zaman ona sarılacağım ilk anın hayali tüm endişemi alıp götürüyor.
Sizde de öyle oluyor mu?