İlk

Bi daha yüzüne bile bakmam diye kendi kendime söz verdiğim gecelerin her sabahı günaydın mesajını ilk ben attım.. Nasıl kaybettik.. İşte böyle...

Arkadaşlar bildiğiniz gibi ben de üniversiteye başladım ve sosyoloji bölümü okuyorum ve bu gün ilk derse girdim neyse hoca geldi tanışma merasimi başladı hoca anlatıyor işte akademik hayatını sıra bize geldi neden geldiniz ne olacaksınız 40 kişiye yakın bir mevcut vardı en önden en sona kadar herkes bilinçli gelmiş ve sosyolog olacak akademik kariyer yapacak kendini geliştirecek tek istisna ben tek bölümü bitirip bir köşede çalışmak için gelmişim hoca dahi sanirsam bu cevabımı beğenmemiş olacak ki ciddi bir şekilde sitem edercesine alternatif olacak öneriler sundu işin diger bir boyutu sınıf çok tuhaf bakmaya başladı bana o cevaptan sonra valla galiba bizim sınıf avrupa da ben tek ülkede yaşıyorum yolumuz uzun daha bekleyip göreceğiz

Kalabalığın arasında yürüyen o adama, felaket sofrasında şurup diye ikram edilen zehirmiş meğer... İçti. Tadı ilk başlarda tatlıydı, bitirince fark etti boğazındaki kıymıkları. İyileşeceğini sanarken, kanında boğuldu. Kül tablasındaki sıra sıra dizdiği izmaritlerinin yanına gömdü ruhunu.

Sonra kendini bilmez, edepsiz bir kadın geldi. Kül tablasını çöpe boşalttı. İzmaritler sonsuza dek kaybolurken havaya uçuşan küller kadının kirpiklerine karıştı. Bundan böyle kadın ne zaman ağlasa adam var olacaktı. Ona tutunmuştu çünkü...

Ancak unuttuğu bir şey vardı. Bir sel etrafındaki tüm pürüzleri kendi ateşinde yakardı. Ve bir kadının gözyaşının geçtiği yerde avuçları toprak içinde soğumuş bir tanrı, tükenmiş namazlar kılardı. Ölenlerin ardından...

Çayın tadına bakmak gibidir insanı tanımak.

Daha ilk sözcükleriyle anlarsın,

çiğmi demli mi?.