Türkçesini en beğendiğim yazar. Bu dil ile, muhtelif muzipliğini icra ederek neyi anlatsa okunası olagelir. Zaten "modern" hikâyenin de olayı bu değil midir? Taner hakkında çok şey söylenir belki ama sanki şair en doğrusunu dile getirmiş: Rint bir öykücü, rindane öyküler. Türkçeye bu kadar fazla Farsça, Arapça, Fransızca, bozuk İngilizce ve yer yer bilmediğim nice kökenli kelimeleri nasıl bu kadar iyi sokuyor insan hayret ediyor. Söz dağarcığının genişliğinin yanısıra size de gayet öğretiyor. Örneğin bir kere şecere ne demek, tasfiye ne demek burada görünce günlük hayatta dilinizden düşmez oluyor. Edebiyat dil ile içeriğin diyalektiği dersek Haldun Taner bu spektrumda ortada yer alıyor demek yere basar bir şey olurdu. Zira bana kalırsa biçem haricinde de, herhâlde, tiyatrocu kişiliğinden olayları da çok ama çok ilginç, okutucu, gerçek. Sade olayları kovalayan bir okuyucuya da hitap etme potansiyeli pekâlâ yüksek.
İşte böyle bir kitap, kendi deyimiyle iri memeli bir genç kızın eteklerini açıp sıcaklığını doğaya yayması gibi -A lil' weird innit?-.
