Kendisini kanun dışı, toplum dışı, bir dilenci, pisliğe atılmış, yaratıcısından çok uzak gören, ortalama insan olma yolunda sürünen ve köpeklik eden,
din adı altında her şeyi aşağılayan ya da kayıtsız kalan bir kimse dindar olur. Bu son durumdaki kişi, yaşamını keder ve üzüntü ya da özenti içinde geçirir. Duaları sitem doludur. Nankörlüğü alçakgönüllülük olur. Kendisini solucan, verimli yeryüzünü pislik gibi görür; yaşamın tüm nimetlerine karşı boş bir nankörlük sergiler.
Tanrı'nın insana verdiği en seçkin hediye olan "AKILDAN" nefret eder; aklın isyan ettiği inanç sistemini kendini zorlayarak sokmuş olan insanoğlu, nankörlük ederek buna insan "AKLI" der, sanki insan kendi aklını verebilirmiş gibi .
Bu tuhaf alçakgönüllülük görüntüsü altında ve insan "AKLINI" küçümseme ile kaba genellemelere başvurur. Her şeyde bir hata bulur; bencilliği hiçbir zaman sona ermez; nankörlüğü hiç bitmez.
Evreni yönetme konusu da dahil bütün sorunlarında ne yapması gerektigini Tanrı'ya sorar. Duaları bir diktatörünki gibidir. Güneşli günlerde yağmur yağsın diye, yağmurlu günlerde güneş açsın diye diye dua eder.
Dua ettiği her şey için benzer düşünceler taşır; çünkü bütün dualarında Tanrı'nın düşüncelerini değiştirerek kendisi gibi davranmasını sağlamaya çalışır.
Sanki şunu söyler:"Benim kadar iyi bilemezsin."
Thomas PAINE
(Akıl Çağı)