Bir kitap okurken birileriyle düşüncelerimi paylaşmak istiyorum, beraber saatlerce o kitap hakkındaki çıkarımlarımızla birbirimize daha fazla düşünce katalım istiyorum, düşüncelerimi açıklarken beni yanlış anlamayacağını bilerek ama yine de sanki öyle olacakmış gibi aynı kırılganlıkla iletişim kurmak istiyorum. Bu isteklerimin ardından yine en yakın arkadaşım kendim ve defterim oluyor. Son günlerde insanların birbirlerine karşı ne kadar kaba davrandıkları gözüme ilişiyor. Kaba, saygısız, rahat. Zamanın bize kattıkları bunlar olmamalı. Kalbimiz kırılabilir ama ben bu kırıkların başkalarına daha fazla sevgi göstererek kapanabileceğine inanıyorum, daha fazla soğuk olarak değil. Birisine karşı duyduğun sevgiye yanıt alamayınca özgüvenine karşı olan bir saldırı olarak algılanmamalı karşı tarafın hislerine de saygı duyulmalı. Oblomov’u okurken aklım sürekli bu tür düşüncelere kayıyor. Kitabı çok sevdim, okumak zevk veriyor ama sindirmek çok kolay değil. Açıkcası kitabı bitirip bir kenara koymak hiç içimden gelmiyor. İçimden gelenleri biraz paylaşmak istedim, içimde kaldıkça insanlara karşı bakış açım değişecek diye çok korkuyorum.
Öncelikle burayı bir arkadaşım sayesinde bulduğumu belirtmek isterim https://1000kitap.com/zeynephatunn