Bir Çocuk
Dün bir çocuk öldü,
Sahilde bir başına.
Umutları, hayalleri,
Oyuncaklarına hasret,
Baktık sadece ona,
Ölen insanlıktı aslında...
Sayfa 28Kitabı okudu
Takip ediyorlar, ısrarla takip ediyorlar. Herkes yüzüne şüpheyle bakıyor. Konuştuklarını benden saklıyorlar. Rahatsız oluyorum. Neler fısıldaşabileceklerini tahmin ettiğim için huzurum kaçıyor...
Unkapanı, 2.8.1954
Sayfa 275 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Zalimin zulüm çarkı
Zalim, bir düşüncenin neticesiyle eziyet ediyor... İktidar mevkii Allah tarafından kendisine sunulmuştur. Şu hâlde bir çoban ve bir sürü de koyun mahiyetinde insanoğulları vardır. Çobanların koyunlar tarafından niçine maruz kalması ihtimali ne kadar imkânsız ve gülünçse, Allah tarafından yönetime görevli kılındığına inanan vatandaşların, kralların uygulamalarına niçin demeleri o kadar manasız ve gülünçtür. Krallar emreder, halk yerine getirir. İtaati abartan, kralın zekâ ve yeteneğini kayıtsız şartsız kabul eden ikiyüzlüler vardır. Bunlar din adına, saltanat adına, kralın icat edilmiş hukuku adına halkı zulme alışmaya zorlar. Zalim kutsal hakkına kanaat ederek zulmünü uygularken çevresi onu alkışlar. Buna karşı durmak, çıkarla yorumlamaya kalkışmak, hırstır deyip geçmek basit kafalılıktır. Çünkü yaşamak, hırslı olmak demektir. Kâinatta canlı ve cansız diye ikiye ayrılacak varlık yoktur. Her şey canlıdır, hayat da hırstan ibarettir. Ana rahmine doğru erkeğin sevk ettiği milyonlarca sperm bulunur. Bunlar içinde en kuvvetlisi diğeriyle birleşirken, kendi kardeşlerini hırsla tepeleyerek yoluna devam eder. Başlangıçtaki insandan bu hırsı kaldırmak, onun hayatını sona erdirmektir. Krallar devri hep böyledir. Kralları devirenler devri de böyledir. Ve kralları devirenleri devirenler devrinin ise ne olacağı şimdilik meçhuldür.s.67
Everest Yayınları
Hürriyet'e kavuşmak
Tevfik daha kuvvetli ve titreyen bir sesle, "Yahu! Kanunuesasi (II. Meşrutiyet) ilan edildi. Kalk yerinden!" dedi.
Ben Kanunuesasi'yi işitince yerimden kalktım. Dört, beş basamaklı merdiveni olan bahçeden kıraathane içerisine kendimi fırlattım. Hemen Sabah gazetesini aldım. "Kanunuesasi'nin Yeniden İlanı” başlığını gördüğüm zaman hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım. Bugün 24 Temmuz 1908 sabahıydı.
BUGÜN, PADİŞAHIN SARAYI KARŞISINDA, MİLLETİN SARAYININ TEMELİNİN ATILDIĞI BİR GÜNDÜ... Bugün, otuz küsur sene saltanat süren bir hükümdarın bu saltanatına milleti ortak etmeyi kabul ettiği bir gündü... Bugün, hakkın şahlandığı, haksızlığın bittiği, esirliğin kaldırıldığı, hürriyetin ilan edildiği gündü...s.27
Everest Yayınları
Bu kara günlerde geçecek, gene eskisi gibi mesut olacağız.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Refah denilen şey varlık miktarına göre ruhu, fikri, duyguları alıştırabilmek kabiliyetidir.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Evet, insan çok bencildir. Eline geçirdiği eşyadan birisinin kaybolmasına tahammül edemez ve çoğundan ayrılmakla acı duyar. Halbuki anasından doğduğu zaman o eşyanın hiçbirisini birlikte getirmemişti. Madem ki, gerejli şeyleri sonradan kazandı, kaybettiği gün doğduğu güne döndüğünü farz ederek yeniden birikime başlayabilir. Fakat anadan doğduğu vakit o gerekli şeyleri bilmiyordu. Bilinmediği zaman üzüntü olmaz mı diyeceksin? Bilindiği zaman kaybetmenin üzüntüsü kaybedilenleri geri getirmeye yarayacak mıdır ki üzüntülü olmalı. Aksine üzüntü yeniden elde etmeye mani olacağı için kalp genişliği silahıyla üzüntü düşmanına karşı koymalıdır.
Sayfa 16Kitabı okuyor