Ruhun daha temiz, kalben daha güzel, kişilik olarak daha üstün veya akıl olarak daha üstün olduğumuzu düşünüp insanlardan uzak durduğumuz zaman, çok şey yapmış olmayız...
Biz kendimiz için en kolay ve en zahmetsiz yolu seçmiş oluruz sadece!...
Gerçek büyüklük şu insanların arasına karışmak, onların zaaflarına, eksikliklerine ve hatalarına hoşgörü şefkât ruhuyla yaklaşmak, onları arındırma, kültürel düzeylerini yükseltme ve onları imkânlar dahilinde kendi düzeyimize çıkarma hususunda samimi bir arzuya sahip olmaktır!...
Bu yüksek ufuklarımız, üstün idealimizi bir kenara bırakmamız, şu insanlara yaltaklanmamız, onların rezilliklerine övgüler düzmemiz veya daha yüksek ufuklara sahip olduğumuzu hissettirmemiz anlamına gelmez...
Başarı bu çelişik duygular arasında yol alırken, başarının gerektirdiği çabayı geniş yüreklilikle gerçekleştirmektir.
Asıl büyüklük budur!...
Ruhun Sevinci