Acı yaşanır ve elbette zamanla atlatılır. Geriye bakıldığında insanın unutamadığı an olan travma ortaya çıkıyor. Ecdadımızın genel konular üzerinde yazdığı birçok kitap var. Dikkatimi çeken ise iyiye, iyiliğe, insana ve insanlığa ait güzel duygulara yer verilmiş hep. Kitapların tamamını oluşturan hep güzel şeylere dair tecrübe, telkinat, tavsiye vs. Acıya dair koca kitaplarda bir paragraf veya en fazla bir sayfa yer verilmiş. Şimdi yazılan kitaplar çoğunlukla acıya dair. Bütün konuşmalar öfkeye dair. Bütün çığlıklar hep yaşanan acının sesleri. Güzel yürekli insanların ilk değil son duygularıydı acı. Son satırlara saklamışlardı acıyı. Öyle bir zamana denk geldik ki sondan başlıyoruz. Acıdan başlıyoruz hayata. Hapsoluyoruz farkında değiliz. Ne denir bilemedim. İyi insan olmak istesen bile acıtamamaktır.
İsmail Enç