Kaldır kafanı gör beni artık
Soğuk, karanlık bir kış akşamı
Çaresizce son otobüsü bekler gibi
Yüreğim ellerimde görmeni bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Gecenin güneşle aydınlanması gibi
Hayatın karanlık yolunda yalnız yürürken
Aydınlatacağın sabahın gelmesini bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Kelebeğin kozasından çıkacağı günü bekler gibi
Umudumu hiç kaybetmeden
Hayatım ellerimde kozamı açacağın günü bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Fırtınada geminin liman araması gibi
Hayat tufanında bir oraya, bir buraya savrulurken
Senin yanında demir atmayı bekliyorum
Çaresizce karanlıkta savrulurken
Umudumun son demlerinde
Son limanımın ışığı olmanı bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Kaldır kafanı gör beni artık
Soğuk, karanlık bir kış akşamı
Çaresizce son otobüsü bekler gibi
Yüreğim ellerimde görmeni bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Gecenin güneşle aydınlanması gibi
Hayatın karanlık yolunda yalnız yürürken
Aydınlatacağın sabahın gelmesini bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Kelebeğin kozasından çıkacağı günü bekler gibi
Umudumu hiç kaybetmeden
Hayatım ellerimde kozamı açacağın günü bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
Fırtınada geminin liman araması gibi
Hayat tufanında bir oraya, bir buraya savrulurken
Senin yanında demir atmayı bekliyorum
Çaresizce karanlıkta savrulurken
Umudumun son demlerinde
Son limanımın ışığı olmanı bekliyorum
Kaldır kafanı gör beni artık
İnsanları engelleyen şey, her zaman korku mudur? Acaba... Acaba... utanç olmaz mı... herkesin önünde kendini ortaya koymanın... Örtüsüz kalmanın utancı... olmaz mı?