Kesinlikle olmaz: ne doktor ne rahip. Sen büyük bir hümanist olacaksın, işte o kadar, nokta.
Sayfa 88
Ne zaman geldin ruhum? Görmedim seni...
"Şu gerçek öyküyü dinleyin: Bir grup Avustralya yerlisi Aborijin, bir gün yanlarında bir etnologla birlikte çorak bir arazide yürüyor- muş. Yerlilerin bütün hareketlerini titizlikle not almakta olan bilim adamı, kadın ve erkeklerden oluşan grubun zaman zaman belli bir süreliğine durmakta olduklarını fark etmiş. Durduklarında ne bir şeyler yiyor, ne bir şeyler arıyor, ne oturuyor, ne de dinleniyorlarmış. Yalnızca duruyorlarmış, o kadar. Bu birkaç kere yinelendikten sonra etnolog onlara bunun nedenini sormuş. 'Çok basit/ diye yanıtlamışlar, 'ruhlarımızı bekliyoruz.' Etnolog bunun üzerine biraz daha açıklama istemiş. O zaman ruhların zaman zaman yolun ortasında durarak vücutların farkına bile varmadıkları bir şeyleri izlediklerini, hissettiklerini ya da dinlediklerini öğrenmiş. İşte bu yüzden vücutlar yürümeye devam ederlerken ruhlar kimi zaman bir saat boyunca duruyorlarmış. Bu nedenle de onları beklemeleri gerekiyormuş."
Güzel iş yapabilen bunu herkesten sakınsa kınanır ama güzel olan her şeyin varlık sebebi Cenab-ı Allah niye bilinmek istedi de yarattı öyle mi? Hasbûnallah gerçekten..
İşin ucunda cehenneme gitmek var değil mi? Vay başınıza gelenler, bindiğiniz her aracın da başınıza bir kaza getirme potansiyeli var. Ama ayağınızı rahatlıktan esirgediğiniz yok. Yaratılmış olmak da böyledir, yaratılmanın verdiği imkan kaza ve kaderin götürebileceklerini solda sıfır bırakır. Bir, yani imkan her zaman sıfır, yani imkansızlıktan iyidir. Aksi olsa intihar oranlarının yaşam oranlarından yüksek olması gerekirdi. Madem memnun değilsin çeker gidersin, fakat işte insanın yaratılış mekanizması buna hiç sıcak bakmaz. Yaşamak, her şeye rağmen yaşama tutunmak. Çünkü yaratılış kodumuz böyle. Ölmeyi ve yaşamayı isteme oranı insana eşit miktarda bahşedilmemiş. Neredeyse yaşamaya mecbur yaratılmışız yani :) Ne özgürlüğü ne seçimi aşko, halis o. Kanma derim.
O vakit şimdi Allah bizi böyle yarattıysa biz ne yapabiliriz ki o zaman diyebilecek olanlar için cevap çok basit. Yaşayacaksın canım, kolay gelsin. Rüzgara karşı işemek ne kadar mantıklıysa senin isyan da o derece mantık barındırıyor çünkü. Tşk
Mobbing Bank Diyor ki;
Kuklalar Arasında ki Kör Dövüş
Kuklacı ile savaşan bir tek Mustafa Kemal Atatürk'ü tanıdı dünya ve insanlık.
Gerisi kuklacı lehine kuklalar arası dövüşten ibaret.
Kuklacı ile savaşalım diyen çok az olduğu için fırsat büyük.
Kuklalar iplerinin oynatıldığı kadar hareket edebilirler.
Kukla yaratanlar ve kukla oynatanlar farkını
Günaydın:)
seni sevmek;
değerli bir şairin
şiirini okumak kadar güzeldir...
seni düşlemek;
o şairin yüreğine dokunmak demektir...
ben seni böyle seviyor,
böyle düşler kuruyordum işte !!
sen bilmiyordun,
ben hep bekliyordum
aynı yerde seni düşünerek
senli düşlere sığınıyordum.
Hani bir kemanın telinde tutulamaz, anlaşılamaz, bir kural altına alınamaz nağmeler olur ki ruhu titretir...Hani gün doğmadan evvel ufuklara hafif bir renk uyumuyla dağılmış sisler okur ki üzerlerinde resmedilemez, belirsiz yansımalar uçar; bakışlara öpücükler serper... Hani bazı gözler olur ki sonsuz karanlıklarla dolu bir ufka açılmış kadar ölçülemez, nerede biteceği belli olmayan derinlikleri vardır, hissiyatı yutar... İşte bir lisan istiyoruz ki onda o nağmeler, o renkler, o derinlikler olsun.
Bilseniz, şiirin nasıl bir dile muhtaç olduğunu bilseniz! Öyle bir dil ki... Neye benzeteyim, bilmem?... Konuşan bir ruh kadar temiz, sağlam ve iyi anlatıcı olsun. Bütün kederlerimize, sevinçlerimize, düşüncelerimize, o yüreğin bin türlü inceliklerine, düşüncenin bin çeşit derinliklerine, heyecanlanmak, öfkelenmelere tercüman olsun!... Bir dil ki, bizimle birlikte güneşin barışının hüzünlü renklerine daldım düşünsün; bir dil ki ruhumuzla birlikte bir matemin acısı ve umutsuzluğuyla ağlasın. Bir dil ki, sinirlerinin heyecanına eşlik ederek çırpınsın... Hani ya bir kemanın telinde önüne geçilip tutulamaz, anlaşılamaz, bir kural altına alınamaz ezgiler olur ki ruhu titretir... Hani ya tan ağarmasından önce ufuklara hafif bir renk karışımıyla dağılmış sisler olur ki üzerlerinde belirgin hale getirilemez ve ne olduğu anlaşılamaz yankılar uçar; gözlere öpücükler serper... Hani ya kimi gözler olur ki sonsuz karanlıklarla dolu bir ufka açılmış ölçülemez, nerede biteceğini bilmenin mümkün olmadığı derinlikleri vardır, duyguları yutar... İşte bir dil istiyoruz ki onda o ezgiler, o renkler, o derinlikler olsun. Fırtınalarla gürlesin, dalgalarla yuvarlandı, rüzgârlarla sarsılsın; sonra veremli bir kızın yatağının kenarına düşsün ağlasın; bir çocuğun beşiğine eğilsin gülsün; bir gencin umutla parlayan bakışına saklansın... Bir dil... Oh! Saçma söylüyorum sanacaksınız; bir dil ki sanki bütünüyle bir insan olsun.
Adrei Tarkovsky - Nostalgia - Bir Delinin Haykırışı
İçimde hangi atam konuşuyor? Hem aklımda hem de bedenimden aynı anda ayrılamam. Bu yüzden tek kişi olamıyorum. Kendim aynı anda sayısız şey olarak hissedebiliyorum. Fazla büyük usta kalmadı. Zamanımızın gerçek kötülüğü budur. Kalbin yolları gölgelerle kaplanmış.
Yararsız görünen seslere kulak vermeliyiz.
Okul duvarları, asfalt ve refah
İşte o kadar...
Sayfa 205 - bilgiKitabı okudu
Böyle bir hastalığa yakalanan kimse ne olur bilirsiniz ya. Günden güne sararır, solar, zayıflar. İşte Can da o hale geldi. Felatun Bey’in de demiş olduğu şekliyle havuç ve hatta pancar gibi olan o gürbüz İngiliz kızı, ayva gibi de değil, belki patates kadar renksiz oldu kaldı. Dudakları dertli koyunların akciğerleri gibi olmuştu. O mavi gözler çukurlaşıp köhne firuzeye dönmüştü.
Hatırlıyor musun? Bir şiirimde:
Bir yere kadar yaşamak güzel
Ama bir yerde ölüm güzel oluyor
demiştim.
İşte bugün ölümün o güzel olduğu yerdeyim.
Sayfa 136
Bırak dağınık kalsın, nasıl gelirse, nereden eserse ordan girsin. Bir şeyin kaldıramayacağım kadar acı vereceğini hissettiğim zaman, güç toplayana kadar kendi içime çekilip ondan kaçma becerisini çocukluğumda edinmiştim; şimdi işime yarıyordu işte.
Sayfa 429Kitabı okudu
