ZAMANIN ÖNEMİ ve Rol model seçmek (olmak)
Seneca ahlak mektupları eserinin ilk mektubuna şöyle başlar:
Seneca, Lucilius'unu selamlar,
Evet, öyle yap Lucilius, kendin için kazan kendini. Şimdiye değin senden zorla alınan ya da çalınan, boşa akıp giden zamanına sarıl, iyi kullan onu. Durum, emin ol, sana yazdığım gibi: Kimi zamanımız bizden zorla alınıyor, kimisi sinsice çalınıyor,
Seni aklıma düşüren
Yerçekimi değil
Yalancı yıldızlar
Öyle uzaksın ki
Üflesem soğuyacaksın
Sarılsam okyanus
Bir aşka yetecek kadar
Ve anımsatacak kadar
Sebepsiz bir ölümü
Acılarımız
Ve kafiyelerimiz var
İşte hepsi bu kadar
Yılmaz Erdoğan
Sen bilmesen de suskunluğun içimde bir ağıt gibi inler durur ey kaderim. Öyle işte...
Acıtasyona gerek yok ama şuraya bir iki şey yazacağım. Ben gülmenin günah olduğunu düşünen bir insandım. Yani öyle kodlamışlar bana. Ya da iste genelde çok gülersen ağlarsın kodlanmış bir çocuğumuza. Kimsede de dememiş ki bu duyguları Allah yaratmış (inanmayanlarda diyebilir doğamız da var bu duygular). E o zaman mübarekler biz niye özgürce tüm duygularımızı yaşamayadık, yaşatmadılar. Ben bu saatten sonra acı çekmem gereken yerde acımı dibine kadar yaşarım. Ama güleceksemde tüm içtenliğimle gülerim. Mottomuz gerektiği yerde gerektiği kadar özgürce tüm duygularımızı yaşamak olsun.
Nazım Hikmet'in bir şiiri var bilirsin "seni düşünmek güzel şey, seni düşünmek ümitli şey..." der.
Seni düşünmek de öyle, mevsimlerden bahar gibi, günlerden sen...
Yıllardır içimdeymişsin de yine de özlüyormuşum gibi, tanımıyorum seni ama sanki hep vardın gibi, gözlerine hiç bakmadım, tatmadım bu hissi fakat özlüyormuşum gibi, adımı senden hiç duymadım ama duymalıymışım gibi... Hem anlatmak istiyorum hem de anlatamıyorum gibi bir his işte "seni düşünmek...