Yarın yemeğini odamıza götüreceğim.Yanımdaki küçük demir karyolada uyuyan zavallı Picolino! Yatak ve yemek paranı ödediğim halde,seni istemiyorlar.Hastalar,görüyorsun ya,sağlığı yerinde olanları rahatsız ediyor.Çarpık ağzın başka insanların gülme isteğini yok ediyor.Hayat bu işte.Ancak kişiliğinle birşey getirirsen, ya da son derece tarafsız olup kimseyi rahatsız etmezsen bir topluluk tarafından kabul edilebilirsin ancak.Canlı bir eşyaya katlanırlar.Ama üzülme,koçum! Callao’lu kızlar gibi tatlı davranışlarım yoksa da,her zaman yanında dosttan da öte birini bulacaksın: Seni benimseyen ve bir köpek gibi gebermemen için her şeyi yapacak olan bir sabıkalı.
Sayfa 97
