Oblomov içini çekti:
- Ah! Bu hayat, dedi.
- Nesi varmış bu hayatın?
- İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
~
- Niçin uyuyorsun?
- Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için...
~
Yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. Ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum...
Sayfa 578Kitabı okudu
Niye beni kararsızlığınla korkutuyorsun?
Sayfa 318Kitabı okudu
Hiçbir şeyden umudu kesmemeli. İnsan kendini bir bıraktı mı yandı!
Sayfa 42Kitabı okudu
-Niçin uyuyorsun?
-Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için.
Sayfa 434 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu