267 syf.
10/10 puan verdi
Fena silkeledi kitap. Akıcı falan da değil, tamamen rasyonel bilincin felsefesi. Ayn Rand eserlerinde "BEN"in biricikliğini, önemini, primer değerini oldukça fazla savunuyor. "BEN" dediğimiz olgudan fışkıran benlik, bir çocuk benliğinden ve egoizminden daha ötede duruyor burada. Yaşamda varoluş amacın, iraden, ahlakın, işin
Omega, Suçluların Gezegeni
Özgünlük 5/5
Akıcılık 5/5
Bilinçakışı 5/5
Kitabımız ana karakterimizin bir hücrede hafızasını yitirmiş halde uyanmasıyla başlar sonradan öğrenir ki kendisi cinayet işlemişdir ve tüm suçlularla birlikte omegaya götürülüyordur.
Omega dünyadaki bütün suçluların olduğu bir gezendir ve tahmin edileceği üzere pek de hoş bir yer değil.
Will Barrent(ana karakter) çevikliği sayesinde kendisine omegada yapılan saldırılardan kurtulur ve bunun sonucunda mevki atlar.
Kitap bu şekilde devam ederken bir gün karakterimize rüya dükkanından bir mektup gelir, iddiaya göre rüyayla size hafızanızı getiriyorlardır. Barrent da bu dükkana gider, ilk deneme için riskli olsa da girer...
Kitabın sonları da çok iyi yazılmıştı. Teknolojinin ilerde geleceği o korkunç noktayı güzel anlatmış yazar. Ben çok beğendim ve herkese şiddetle tavsiye ediyorum. 170 sayfa en fazla 2 gününüzü alır. Okumasanız bir şey kaybeder misiniz evet bence kaybedersiniz.
Yine çaldılar ömrümüzün en güzel saatlerini:)
Yine bir hayal kırıklığı,çok abartılı bulduğum baş komiser Nevzat kitabının sonunu görmüş olmak...
Kesinlikle emeğe saygım sonsuz!
Kötü bir yazar deme hakkına asla sahip değilim.Kötü olan yazarı değil kitabın içeriğinden bahsediyorum... Kötü değil ama mükemmel de değil.
Kitap okurken ,bazen öneri,bazen içeriği,bazen de kapağı ile okuyanlar
Hiç bitmeyecek bir dünün bulutlu sabahında giyilmiş bir pardösü sonsuza kadar sırtta taşınacak demektir. O hiç bitmeyecek dünün öğleden öncesi ile sonrasını ayırıp gösterecek insanı hiç kimse çevresinde aramayacak. Böyle bir dün, kendisini düşünenin güçsüzlüğü, sersemliği, aldanıcı sürüklenirliğidir. Bir
sürü aşklar, anılar, yutulmuş yalanlar, gizlemelerin belirtildiğine değil açıklandığına inanmalar, boyuna doğmaktan yorgun
düşüp ölmüş arzular.. Şimdinin ne olduğunu en iyi anlama sayılabilecek şimdisizlikler.. hiçbir cek’in hiçbir cak’ın yaşayanlara uzanmadığı cek’ler, cak’lar..
188 syf.
7/10 puan verdi
güzel miydi güzeldi, sürükledi mi sürükledi, duyguları geçirdi mi geçirdi. ama maalesef benim kafa yapım ilk aşk için dahi olsa aldatmayı görmezden gelmeme izin vermiyor.
kitabı okurken, özellikle de hajime'nin gençlik dönemlerini okurken sinir stresten tırnaklarımı kemirdim, devamında izumi'ye ÇOK üzüldüm.
murakami ne kadar nefret etsem de hajime'nin karakterini okuyucuya çok iyi yansıtmış bence, hatta kararsızlıklarında, duygu geçişlerinde, tutarsızlıklarında kendimi bile buldum ama maalesef değil sadece ilk aşkı için, kaçamak olsun diye bile insanları üzme kapasitesine sahipti. özellikle izumi'ye yaptıklarından ve onu getirdiği halden hiçbir ders almayıp aynı hataları yapmaya devam etmesi beni iyice delirtti.
kitap olarak güzeldi, kendini okuttu sadece dediğim gibi kafa yapım bunları almıyor, ilk aşk teması bana romantik gelmiyor.
Ben bu uzun öykünün (roman değil bence), ne hayranı ne yekten karşıtı kaldım. Evet, yazarın üslubu son derece sanatlı ve kelimeleri çok sevdiğim süslülükte. Fakat konusunu haddinden fazla melodram öğelerle bezeli buldum. Hele ki bir yazarın ilk kitabı için en akla gelen anlatı bu olurdu, öyle de olmuş. Bence gerçek öykücü sonunu, başını Kibritçi Kız'a bağlayacağı bir metinle edebiyat dünyasına girmemeli. Yeşilçam melodramını Paris'e taşısak bu çıkardı. Şimdi kalkıp kadının kendini anlamlandırmasını, için için tek başınalığını, kocaman bir metropolde kalabalıklar içinde yalnızlığını falan konuşacaksak, bundan artık sıkılmadık mı? Tilki kürkü bulunca kendimi geri kazanacak kadar görünmez bir yaşlı kadınsam, bu ömrümü nerde kazandım, nerede neyi kaybettim? Suçu metropole atıp bir de üstüne "tilki kürkünü" mevzuya alet ederek kadının ayakları üstünde duruşunu kutsamak, aslında hiçbir şeyi kutsamamaktır. Metni yanlış anlamış olmayı isterdim. Ama maalesef öyle olduğunu düşünmüyorum. Şu konuyu Annie Ernaux yazsa çok daha başka bir yerden okur ve anlıyor olurduk.
Çeviri için, bence kelime seçimi ve sözdizimi çok iyi. Belli ve gayet sanatlı bir üslubu var çevirmenin. Özellikle bazı yerlerde oluşturduğu uyak ve ses dizimleri şiir gibi. Çok sevdim.
Sadece bir yerde metne uymamış bir yerelleştirme var. Fakat olsundu. Güzel bir çeviri olduğunu düşünüyorum.
