Çok şükür ..
Dört yanım huzur, her ân’ım ebediyet duygusu. “Allah’ım, varım ve iyi ki varım,” diyorum. Tarifsiz bir sonsuzluk duygusuna kapılıp ben de akıyorum.
Sayfa 153 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
1000Kitap uygulamasına geldiğim zaman epeyce bocalamıştım, ne yapacağım, okumam gereken kitapları nereye girmem gerekiyor, ya da beni seven, incelemelerde buluşacağımız insanlar benimle yola çıkar mı diye çok düşünmüştüm; ama şimdi o düşünceler yerini sevinçlere, incelemelerde buluşmaya, kitap sohbetlerine bıraktı. İyi ki de bıraktı, burada çok güzel okurlarla beraberim/riz.. Bugün ise yeni bir yaş almanın mutluluğunu sizlerle yaşıyorum.. Bu mutluluğa benimle ortak olun istedim, iyi ki varım, iyi ki varız! 🫶🏻🎈📗
Hangi evredeyim, neresindeyim hayatın bilmiyorum.
Bir adım ileri gittiğimi her sanışımda sanki yüzlerce adım gerilediğimi görüyorum
İnsanlardan uzaklaşıyorum, gittikçe olduğumdan daha kötü bir insana dönüşüyorum
Ne ben kendimi anlayabiliyorum ne de bir başkasından anlaşılmayı bekleyebiliyorum
Bazen insanlar ile olmak çok iyi geliyor bazen ise her birinden nefret ediyorum
Neredeyim, ben kimim, ne için varım bilmiyorum
Yolunu kaybetmiş birine ne denir ki?
Ebrar 2126
Ebruar kavramını veya Ebruarı bunların nasıl kimseler olduklarını el alacağız, konuşmaya çalışacağız Ebruar her ne kadar Türkçe'ye bir isim olarak geçmişse de aslında Arapça eril bir çoğul yani Ebruar iyiler demek Bu kekili bunun Ber veya Ber ayette geçtiği üzere Cenab-ı Hak Hz. Yahya için o Ber ile bir valideyhi Olem yakın Cebber'in
İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Spoiler vermeden ufak bir inceleme/değerlendirme yazmak istiyorum.
Zweig'in kalem karakterini yansıtan, ancak başyapıtları arasında sayılmasına engel olan bir finale sahip, sürükleyici öyküsü.
Evet bazı kitaplar ters köşe yapar, heyecanla ve pür dikkat okuduğunuz, kaptırdığınız ve olası senaryoyu okurken kafanızda biçimlendirdiğiniz halde mevzu umulmadık bir yere sürüklenebilir. Bu öyküde yazar bunu amaçlamış. Ancak beklenmedik senaryoya geçiş o kadar aniden, yüzeysel ve yavanki sanki kitabı yazmaktan sıkılmış ve bir anda bitirmeye karar vermiş Zweig.
Tabi yazar psikolojik çözümleme ve gerilim odaklı o kadar iyi eserler vermiş ki, bunu onlarla aynı kefeye koyabilmek mümkün değil. Yine de keyifle okunabilecek, şaşırtabilecek bir kitap. Okunur. Ancak şok etkisi yaratmaz, "Ben ne okudum vay be(Zweig etkisi diyorum ben buna)" bırakmaz.
Korku
6/10
