+Sevmek aptallıktır doktor. Zaten kafayı yemişim neden böyle aptal tavsiyeler veriyorsun?
-Öyle düşünme. İnsan neden dünyaya gelir ki, sevmek sevilmek için. Seven bir kalbimiz olmasa insan olmanın ne anlamı kalır?
+Sevmek aptallıktır doktor. Bu fikrimi sonuna kadar savunurum.
Uğruna sabahları zor edersin, düşüncesiyle uyuyup hayaliyle uyanırsın. Aklından bir an çıkmaz. Okulda, derste, sırada, içerde, dışarda, otobüste, kafede, evde, kütüphanede, sokakta hep onu düşünürsün. Hep bir ümit, hep bir iyimserlik... Ama o çoktan unutmuştur seni. Hatta unutmayı geç silmiştir. Umurunda değilsindir. Hayal edebiliyor musun?
Bu aptallık değil de nedir doktor?