Gökhan Özcan
Her şey birbirine karışıyor biliyorum, her şey kuralsızca birbirinin içinden geçiyor. Mevsimler mevsimlere, akşamlar akşamlara, sıcaklar soğuklara, geçmişin esintisi bugünün durgunluklarına karışıyor. Hatıralar sarmaşık gibi sevgiyle, hasretle birbirine dolanıyor. Bir anda başlıyor, bir anda sönüp gidiveriyor sanki içinizi tatlı tatlı sızlatan bütün her şey. İnsanın hafızasından kim bilir kaçıncı fay, kim bilir kaçıncı kez, kim bilir neresinden kırılıyor. Bir aksi seda içinizin kim bilir hangi duvarlarına çarpıp kırılıyor..
Sayfa 9Kitabı okudu
Gökhan Özcan
Çocuk değiliz gerçi şimdi, bulmuş ve bilmiş olmalıyız çoktan durulacak yeri. Ama biz dursak ne fayda, durmuyor insanın içi. Bakmayın öyle etrafa ciddi ciddi büyük pozlar verdiğimize; aslında alı al moru mor bir panayır yeri hepimizin içi..
Sayfa 9Kitabı okudu
Tohum çiçeğin içinde, çiçek vazonun içinde, vazo odanın içinde, oda evin içinde, sokak mahallenin içinde, mahalle şehrin içinde, şehir ülkenin içinde, ülke kıtanın içinde, kıta dünyanın içinde , dünya uzayın içinde, uzay alemin içinde, alemler varlığın içinde ve işte hepsi bu garip cümlenin içinde.
*Gökhan Özcan- Ne Çok Şey Geçiyor Aramızdan
Sayfa 5
