Kalemi her elime aldığımda sen dökülüyorsa satırlara
Her dinlediğim şarkıda sesin karışıyorsa notalara
Değişiyorsa huylarımız, birbirimize benzetiyorsa bizi zaman
Ne yapacağız biz seninle böyle huzur dolu her an
Sen, sesin, ruhun, nefesin...
Bağlıyor beni sana, günden güne eriyor çelik kafeslerim
Bir fırtınada alabora olan geminin yaralı neferiyim
Aslında deli dolu, çocuk ruhlu biriyim
Ama bir anda büyüyen o yaralı kalp de benim
Şimdi gel desen, bir olalım bu sonsuz denizde
Sevinçlerimiz kenetlensin seninle
Belki son bulur ikimizin de acıları bu dehlizde
Her bekleyişim daha anlamlı gelir belki
Ama ben beklemekten de sıkılmıyorum ki seni
Değil misin ki sen
Beklemediğim sürprizlerle beni eden deli
Değil mi ki
Zaman seninle değerli, özgür bir kuş misali
Gel de hadi
Hazır eritmişken çelik kafeslerimi
Kat huzurunu gönlüme bir aşk misali
Ağlamaktan yorulan bir bebeği sustur şimdi
Sussun ki konuşmayı öğrensin tekrar dili
Sussun ki dinsin gözyaşları, gülsün gözleri
Bulsun seni, sesini, ruhunu, nefesini.