“Yağmur sözde Islatır seni, aslında yağmurdan değildir kaçışın, yağmurla beraber yağacak hüzünden de kaçıyorsun. İnsanoğlu karmaşadan kaçar düzen için fakat görür ki düzen diye aradığı şey karmaşadan doğmuştur. Her ne var ise alemde, iç içe geçmiş zincirin halkaları gibi birbirine tutunmuş, kaim olmuş, kopmamak için iyilikten güç bulmuş. Haydi o vakit ey gönül! Ne durursun, iyiliğe koş!”