....
Sen çok güçlü bir kadınsın
“Sen çok güçlü bir kadınsın, böyle ne istediğini, nasıl davranması gerektiğini bilen kadınlar benim çok hoşuma gidiyor, kimseye bağlı değilsin.”
Bu sözleri, otobüs durağında benimle birlikte bekleyen çiftin konuşmasına kulak misafiri olduğumda duydum.
Meselemiz bu türden modern kadın tarifleri.
Kimseye ihtiyacı
İstediğin kadar bekle ben kendimi,
Hayatımı,
Hayallerimi seçiyorum...
Lanet olsun Amerika’ya dedi kadın.. Lanet olsun emperyalizme, everilmemiş evrime, lastik donlara ve kopçasına bir şeylerin. insanı bilmenin ne olduğunu, nasıl hem çöp hem gül olduğunu kendini bildiğinden beri anlıyordu..
Birden hıçkırmaya başladı kadın. Hıçkırarak, Allah’ım, insanı insana indirgeyemiyorum dedi. Sen zulmü insana indirgiyorsun da ben insanı insana indirgeyemiyorum… ne varsa, şu rahmin kıyısında… ne kalbimde ne aklımda, ne varsa, merhamet yumağıyla örülü halde göğsümün de altında… tek bir insan, milyarların arasından tek bir insan, öyle güzel ki öyle kıymetli öyle özlenesi öyle merhamete tabi, öyle özlemeye öyle sevmeye öyle kıymete tabi.. insan olmasına indirgeyemiyorum bu kendine bir çöplükten ırmak kurmuş duyguları…
Lanet olsun dedi tekrardan kadın, lanet olsun akşama huzursuzluk pişiren tencereye, gece beraber uyunan rimele, lanet olsun kırmızıyı kapan şeytana, deliye kalan beyaza, bir pembenin şuhuna, şiirin altından alan kötürüm duygulara, nalet olsun lan! vicdan yerine haber sayfaları taşıyan naylonlara…
Biriktirir kadın. Derinde saklar kuyu bildiğini. Derinde saklar kadın derdini.
İlk "Aylak Kadın", sonra "Seçilmiş Evsiz" olmayı denedim. Şimdilerde etiketlere takılmadan uzunca bir zaman var olacağım bir ev, üs, yer, yurt, kalabalığa doğru yine yoldayım. Bu defa tanışmak, bağ kurmak, emek vermek, sevmek, alışmak, oluştan çok sürece bakmak, kalmak, kalmak, kalmak için.
ayduş
@yenilgiyillari
·30 Mayıs 00:06
Beklemezsen hayal kırıklığına uğramazsın, sormazsan reddedilmezsin, sevmezsen üzülmezsin derken bir baktım hiçbir şeye, kimseye, yere yatırım yapmaz oldum. Insanları dahi yeni sekmede açmaya başladım. Gideceğin zamanı bilmek, "nasılsa kalmayacağırı"la bir işe başlamak sadece maymun iştahımı besledi. Dağıldım da dağıldım. Ruhum aç kaldı. Göç-göçebelik benim seçimimdi ancak gittiğim her yere kendimi de götürünce, tek bulduğum aynı bokun lacivertinin tonları oldu. Köyler, pansiyonlar, manastırlar, damlar, yatmadığım yer kalmadı. Yine uyku tutmadı. Önce kendimle kalamıyordum ki başka bir yerde kalayım. Her yerde biraz ev, biraz insan edindim. Ancak ağaç pozuna geçip köklendiğimi düşündüğüm her yer evim olamazmış. Bir günde Buddha olunmuyormuş. Tüm çelişkiler kötü değilmiş. Zaten iyi-kötü, doğru yanlış, ya sev-ya terk et'lerle yaşamak çok zormuş. Mesele inadına emek vermekmiş, orta yolu bulmakmış. Öyle hemen kaçmamak, gitmemekmiş. Bir ev lazımmış. Önce kendine ait olmak gerekmiş. Sonradan anladım, göç yolunda ayıktım.
Sokaklara çıkıp bağırın! Amerika ve İsrail'de sizden korksun geri çekilsin.
Peygamber'de ilk sokaklarda bağırdı! Kadın, çoluk çocuk bağırdılar! Yok geri çekildiler.
Şeytan dedikleriniz, sizin tek çalışmanızdan korkuyorlar. Hani Kuran'ın iyilik emri var. İyilik yapmanın bir çeşidi çalışmak.
Sokağa çıkmak iyilik mi? Karınları doydu mu? Gidin evde bir kazak örün daha iyi. Fakirin birine verirsiniz. Hem fakirin duası makbuldür diyorsunuz. Örnek olursunuz...
Ama çalışmak modanıza uygun değil.
Bir adam, çok sevdiği bir kadına şiirler yazıyordu.
Sonra kadın ansızın onu terk etti.
Adam, kadının ardından şiirler yazmaya devam etti.
Daha çok yazdı. Ve günün birinde çok ünlü bir şair oldu. Yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti ve büyük bir şiir dinletisi sundu.
Dinleti bittiğinde kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama ''merhaba'' dedi.
Adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı. Kadın, ''beni tanıdın mı? '' dedi.
Adam, ''hayır tanıyamadım'' dedi.
''Nasıl tanımazsın! Uğruna şiirler yazdığın kadınım ben, seni şair yapan kadın ''dedi kadın.
Adam kadına baktı ve şöyle dedi:
''Keramet sende olsaydı, kolundaki adam da şair olurdu..."
Pablo Neruda