Kadının Sessiz Çığlıkları ""Kimseler Yokmu""
Yanaklarına hücum eden kan gözlerinden fışkırıyor.Sıkıca kavradığı kaşıkla ayağa kalkıyor.Sallanan bedeninin kontrolünü sağlamaya çalışıyorken birden; eli karşı çıkıp eli kadının başına hızla iniyor. Bir daha bir daha . Kadınin saçları sarıdan kızıla boyanırken çocuklar Adamın elinden kaşığı zorla alıyorlar.Adamın eli bu defa kadının saçlarına dolaşıyor. Zayıf, küçük bedeni somyaya, yere, masaya çarpıyor. Tabaklar yere sacılıyor. Adam elinde kalmış bir tutam kızıl saçı fırlatıyor. Kadın doğrulurken. Avuçları yumruk olup kadının bedenine iniyor, iniyor. Evin içini ateşler sarıyor. Ateşin içinde bağrışan çocuklar. Evden hortumlanan çığlıklar, çığ gibi sokağa sarıyor. Evlerin duvarlarında yarım kalmış sözcükler, tamamlanma umudunu yitirip birbirine karışmış. Sokağa çığlığı sokakta gökyüzüne yükseliyor.
Gökyüzünden sokağa kimsesiz , sessiz yağmur damlaları düşüyor.
... Hiç kimseler yok...
Komşular evlerini kapısını sıkıca kitlemiş, tv sesini sonuna kadar açmış, duymadık görmedik oynuyorlar.
Polis akşam mesaisinde. Coplarının üzerinde sabahtan kalma, kurumuş öğrenci kanlarını temizlemeye çalışıyor ,kan üstüne bulaşmış, temizlenmiyor. .
Ya tanrı? Onun için anlamanı bilmeden yardıma gelsin diye okunan dualar?
...Tanrı da....
Sayfa 68 - Hayal yayınları
