Öncelikle kitabın dilinden bahsedeyim biraz. Yine farklı bir üslup, farklı bir anlatım. Diyalog yok. Sadece virgülle kimin konuştuğunu anlıyorsunuz.
Bir tabir vardı; yoğun ama akıcı diye Bu da durağan ama akıcı bir anlatım. Bu arada çok keyif alarak ve severek okudum. Çeviri @anilalacaoglu
Zaten iyi bir eserin beni beklediğini biliyordum.
Konusuna gelirsem, yayınevi işletmeciliğinden emekli olmuş Reither’in bir akşam kapısı çalınır. Kapıyı çalan konuk ise daha önce şapka dükkanı olan bir kadın, Leonie. Ve ayaküstü tanışmışlığın ve sohbetin üzerine ani bir kararla yolculuğa çıkmaya karar verirler. Kafa nereye biz oraya misali. İkisinin ortak noktası kayıpları. Hayata karşı. Bu yolculukta onlara eşlik edenler ise pişmanlıklar, anılar, yarım kalmışlıklar, özlemler, yeni başlangıçlar. Ve yolda karşılaştıkları dilini bilmedikleri bir kız çocuğu. Bir söz vardı ‘yol insanı başkalaştırır’ diye. Bu kitap bana bunu hatırlattı. Çok iyi eser. Çok sevdim.
