Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
KAFANI KÖPEK ÇETELERİ ...
Kafamda bir tuhaflık var diye diye
önce ablasını kaçırdın bacısı niyetine
sonra delirttin ablayı mektupların sahibesi kim diye
teslim edince bahtsız kadını
içine yine düştüğün mezara
düştün küçüğün peşine
"boz-aaa" diye aylak aylak
sokak sokak geze geze
amcaoğulların olmasa
cami önünde dilenecekken
iyi kötü mülk sahibi oldun da bir ekmek yedin Mevlut.
fakat boynueğri Abdurrahman
sensin bu romanda
biz müstehzi aylakların asıl kahramanı...
BOZA'YA...
Uzun zaman sonra kitap incelemesi yazıyorum, içimde bayram sevinci yaşayan bir çocuk var sanki. Kitaba geçmeden bir kaç şey söylemek istiyorum. Bazı kitaplar kitaplıkta uzun zaman kalır, elimiz hep gitmek ister ama hiç gitmez, bir gün alıp okumaya başlarız ve o kadar beğeniriz ki kendi kendimize kızarız. Bunca zaman nasıl okumazsın, kendini bu
Kitap orhan pamuk'un bu uygulamada en çok puanı almış olan kitabı olduğu için Masumiyet Müzesinden sonra bu kitabı okumak istedim. Çok güzel , aşırı akıcı diyemesem de sıkıcı bir kitapta diyemem. Dönem kitabı özelliği de var. (Istanbul'un nostaljik detaylarını barindiran) Baş karakterin psikolojik yönlerini ve o dönemki insan toplum ilişkisini de yansıtıyor. 8 puan verdim. Favorim hala Masumiyet Muzesi :)
𝗞𝗮𝗳𝗮𝗺𝗱𝗮 𝗯𝗶𝗿 𝘁𝘂𝗵𝗮𝗳𝗹ı𝗸...
Küçük yaşlarda İstanbul'da sokak satıcılığına başlayan mevlut'un hayat hikayesi. Mevlut her şeye rağmen aşık olup evlendiği kadınla mutlu olmayı başarabilmiş, bir tek sevginin herşeyin üstesinden gelebileceğini anlatmış.
Ama beni en çok etkileyen Vediha'nın isyanı oldu. O kadar haklısın ki Vediha. Ülkede senin gibi herşeye yetişmeye çalışıp kıymeti bilinmeyen o kadar çok kadın var ki!
Bir de 1999 depremine değinmiş yazar.Aynı şeyleri 23 yıl sonra yaşamış biri olarak, yazarın "Bütün insanların ve binaların çekip gittiği o gün bazan bir rüya gibi Mevlut'un gözünün önünde canlanıyor, o zaman hiçbir şey yapmak istemiyor, hayattan da bir beklentisi kalmıyordu. "cümlesi beni kalbimden vurdu.
Ben beğenerek okudum, umarım sizlerde seversiniz .
Orhan Pamuk hayata bakışı nedeni ile benim makbul görmediğim bir yazar. Önyargılı olduğumu kabul etmem gerek. Ancak Calvino'nun bir kitabında kahramanlar yazarı tanıyıp tanımama konusunda birbirleri ile fikir alışverişi yapıyorlardı. Ve sanırım kadın kahraman yazarı tanımanın doğru olmadığını iddia ediyordu. Bu metin üzerine ben de Orhan
Orhan Pamuk’un diğer romanlarında bir mesleği ele alıp inceliklerini anlattığı gibi bu romanda da bozacılık mesleğinin tüm inceliklerini öğrenmiş olduk . Mevlüt’ün “kafamda bir tuhaflık var, ne yapsam bu dünyada yapayalnız hissediyorum kendimi.” demesinden sonra, “ben yanındayken bir daha asla öyle hissetmeyeceksin.” diyen Rayiha mükemmelliği. Su gibi akıp gitmedi bu roman evet ama bi süre elimden bıraktıktan sonra devamı kolayca geldi. Eşref saatimiz gelmemişti diyelim o vakit
Öncelikle bu Pamuk ' un okuduğum 3. kitabı, kendisiyle bir türlü anlaşamadık. Her kitabı ben bir şeyler mi kaçırıyorum diyerek okudum. Ne var ki hemen hemen hiçbirinden okurken zevk alamadım. Kafamda Bir Tuhaflık Var kitabının en başından başlarsam ilk sayfadaki aile ağacının verilmesini Yüzyıllık Yalnızlık kitabından esinti olarak algıladım, gerek de olmayan bir ayrıntıydı. Kendis oldukca cok okuyan bir yazar olsa gerek ben onun kitaplarinda hep baska yazarlarin izlerini görüyorum. Elbette birbirlerinden etkilenmeleri normal ama bir sayfada birden Livaneli ya da Marquez 'i görmek istemem. Ayrıca betimleme okumaktan sıkılmam ancak Pamuk'un betimleri bana hep zorlama geliyor, doğal bir akışın içinde değiller. Yaşar Kemal'in 2 bin sayfalık betimlemelerini keyifle okurken bu kitaptakiler oldukça tatsız geldi.
Ayrıca belki de Anadolulu olduğum içindir yapılan ayrıntılı İstanbul tasvirleri beni içine çekmedi. Bir İstanbullu'nun daha keyifle okuyacağını düşündüğüm cümleler bende ne zaman bitecek hissiyatı uyandırdı.
Konu da aynı şekilde yoğunlukla İstanbul 'un çehresinden bahsettiğinden bende istekli bir okuma olusturmadı. Pamuk hayranları belki bu söylediklerimi yanlış bulacaktır ama Pamuk u benimsemem oldukça zor görünüyor.
Selamün Aleyküm
Kitaptaki olayları anlatmak yerine kitabın bana çağrıştırdığı duyguları ve hissettirdiği şeyleri yazmak istiyorum.
Öncelikle duygular bazı yerlerde çok yoğun işlenmiş ve insanı tesiri altında bırakıyor. Bazen bir hasret duygusu bazen de kırgınlık...
Beğenmediğim, hoşuma gitmeyen bazı bölümleri de vardı tabi. Ayrıca kitapta belli bir derecede bir sürükleyicilik vardı ve bu sürükleyicilik sayesinde kitabı bitirebildim. Yoksa bitirebileceğimi pek sanmıyordum. Dili de gayet güzel.
Ancak kitap bana daha çok hayatımızın ne kadar kısa olduğunu, dünyanın ne kadar geçici olduğunu, ve bu kadar mücadeleye değmeyeceğini hissettirdi. Mevlut; çocukluğunda, yirmi, otuz yıl önce geçtiği sokaklardan tekrar geçerken anlıyor bu gerçeği ama bizim bunu çok geç olmadan anlamamız gerekiyor. Çünkü bizim bir davamız var. Bizim tebliğ etmemiz gereken uğruna yüzlerce insanın kan döktüğü çok önemli bir davamız var...
Teneke mahallesinde tüm kurtuluşunu yeniden yapacağı evliliğe bağlamış Nalan’la açılan hikaye, Baki’nin hayatına girmesi ile gelişiyor. Nalan’ın ve Baki’nin ailesinin hikayesini de takip ediyoruz bir yandan. Ancak romanın asıl kahramanı çiftin ileride doğacak olan oğulları Sabri. Çoğunlukla Sabri üzerinden genelde bir döneme, dönemin kültürel ve siyasi yapısına, magazinine, köyden kente göçe; özelde aile ve ikili ilişkilere değinen harika bir kitap.
Büyük trajediler, büyük insanlar, büyük laflar yok bu kitapta. Ancak tadına vara vara okunabilecek güzel ve gerçekçi bir hikaye, üzerinde derin derin düşünülmüş çokça karakter var. Bu karakter bolluğu içinde hiçbirinin eylemlerinde tutarsızlık olmaması yazar için büyük başarı sayılmalı. Dönem, gelişim, kuşak romanı türlerinin hepsine sokulabilecek kitabın benim için dokunduğu en net konu baba-oğul ilişkisi oldu. Aile özellikle baba tarafından yaralanmış çocukların hikayelerinin aşırı dramatize edilmeden anlatılması romanın bir diğer başarılı noktasıydı.
Halk inanışlarına değinen yanıyla büyülü gerçekçiliğe de göz kırpan yazar sanırım ilk roman tedirginliğiyle bu sularda çok durmamış ve tadında bırakmış bence iyi de yapmış.
Her bölümün başında kullanılan alıntılarsa bir sonraki bölüme geçme istediğini körükleyen noktalardan biri oldu.
Belki bir şeyi bir şeye benzeterek anlatmak en basiti olduğundan söylemeden geçemeyeceğim; biraz Kafamda Bir Tuhaflık biraz Sevgili Arsız Ölüm tınıları yakalamak mümkün kitapta.
Çağdaş yazar ve romanları takip edenler için güzel bir seçenek olacaktır. İyi okumalar.
