Arka planda başka bir şey fark ediyordu.
Yalnız kaderini.İçsel arayışını.
Çünkü Naoko hep yalnız olmuştu.
" O Anka Kuşu'ydu. Ne erkek ne kadındı.Ya da her ikisiydi. Özgürdü ve ölümsüzdü."
Japonya'da "Dünkü çiçekler bugünün rüyalarıdır" denirdi. Naoko buna bir ekleme yapabilirdi "Dünkü hatalar bugünün kabuslarıdır."
Sayfa 351 - Doğan Kitap
"Acı, kanser gibidir. Kurbanın dayanıklılığıyla beslenir."
"En iyi fikir, her zaman en kötüsüdür."
Freud " Kabus, bastırılmış, geri plana itilmiş bir isteğin gerçekleşmesi, görsel açıdan ön plana çıkmasıdır." diyordu.
"Kötülükten ne kadar çok korkarsan, onu o kadar üstüne çekersin."
Naoko da katılaşmıştı, çünkü aşk diğerinin duygusuyla beslenirdi. Coşku olmadan kalp kurur, duygusuzlaşırdı.
Sayfa 31 - Doğan Kitap
En iyi tedavi, eylem ve mücadeleydi.
Kalplerin uzaklaşması, bedenlerin uzaklaşması ile başlardı.
"Ay ışığında
Bırakıyorum sandalımı
Ulaşmak için gökyüzüne..."
Yağmurla bütünleşiyor,onu benimsiyor,onunla besleniyordu. Tıpkı aldığından daha fazla hayat veren orman gibi...
