Bir hardal tanesi kadar olan inanç dağları yerinden oynatır derler neden?
İnancın içinde vesvese ve şüphe yoktur.
Tam teslimiyet ve güven vardır.
Bir çocuk büyürken anne ve babasına güvenir.
İnsan neden onu Yaradana güvenmez?
Gönderdiği deneyimlerin onu büyütmesi ve olgunlaştırması için olduğunu neden idrak edemez?
Hastalandığımızda doktora gideriz ve verdiği ilaçları düzenli olarak kullanır, iyileşiriz.
Tüm spiritüel çalışmalar- dualar ve zikirlerde tam olarak böyledir.
Vesvese ve güvensizlik kendi içinde verdiğin ve aşman gereken bir derstir.
Nasıl ki kainat bir günde yaratılmadıysa,
Sende seni olumsuz etkileyen huylarını bir günde bırakamazsın.
Kendin için düzenli emek vermeli. Ve hayata güvenmeyi öğrenmelisin.
Bunu senden başka kimse yapamaz.
Vesile olabilirler, ama senin imanını belirleyemezler.
Hayata güvendiğinde, ve arındığında ne kadar korunduğunu, kollandığını ve sevildiğini farkedeceksin.
Olduğun sevgi ol ♾️🕊️
Günaydın 🤍🐞
Bir gün yok olacağız ve kainat bu durumu hiç umursamadan işleyişine devam edecek
SANAT ESERİ ve DİL...
- "Ferd, içine doğduğu “çevre”nin insanıdır. Çevresini, dünya görüşüne, varlık ve kâinat anlayışına uygun bir biçimde değiştirir, dönüştürür ve yeniden düzenler. Hayatı, sanatın içinden yaşayabildiği nisbette de arınır, yenilenir ve teslimiyeti güzelleşir. Düşünceyi, tutkuyu kelimelerde, biçimlerde yakalama ve yansıtma istidadı kazanır. Elindeki malzemeyi yoğurur biçimlendirir, kalıba döker ve yeni bir dile dönüştürür. Sanat eserini anlamak da bu dili anlamakla mümkün olur...
(Mevlüt Koç, "Hayatın kökeni sırdır, sır idraki güzellik idrakidir",Aylık Dergisi 155. Sayı, Temmuz 2017'den iktibas, barandergisi.net, 15 Mart 2024)
İnsanın sesini duyuran sadece ses seviyesi veya dil değildir. Kainat konuşur, yer, gök, çiçekler ve hatta sokaklar. Halleri ve üzerindeki izler bir çeşit konuşmaktır. İnsanın iç alemine göre görünürler, bir şeyler uyandırırlar. Bu uyandırma zihne çarpar, manayı kalp ve ruhun derecesine göre görür.