“İyiliğe,güzelliğe ve hakikate duyduğumuz itikat bizi insan kılar.Her şey bozulsa da onaracak bir şey bulabilen,dünyayı bulduğundan güzel bırakmak isteyen,kötülük karşısında yılğınlığa düşmeyen insanlar yazacaktır kalbin direnişini…”
Sayfa 8Kitabı okudu
Oysa hepimiz içimizde yaşanmadan bekleyen bir hayatın suçunu duyuyoruz.
Depresyon artık, bir Fransız sosyologun harika betimlemesiyle “kendi olma yorgunluğu”dur.
Küsmek, boyun eğmeği reddetmektir. “Gücüm sana yetmiyor; seninle dövüşemem, ama sana tabi olmayı reddediyorum!” diyebilmektir.
Dilsizlerin dilidir keder. Her ne pahasına olursa olsun susmanın bir erdem olarak belletildiği yerlerde, insanlar kederleriyle dünyaya kafa tutarlar. “Şu dünyanın bana yaptığına da bir bakın!” der gibi, kederin kalesine çekilerek küserler.
Biz tarihin ortanca çocuklarıyız. Bir yerimiz ve bir amacımız yok. Bir büyük savaşımız, büyük depresyonumuz yok. Bizim büyük savaşımız manevi bir savaştır. Ve büyük depresyonumuz, hayatlarımızın ta kendisidir.
Kapı YayınlarıKitabı okudu
Her şey yıkılıp giderken geride kalan şeylerle güzel bir şeyler kurmaya çalışmaktır hayat.