"Derler ki, üç şey asla gizli kalamazmış; duman, yalan ve aşk..."
"Kiraze"adlı kitabıyla tanıyarak "Ceviz Ağacı" kitabını okuyunca hayran kaldığım #solmazkamuran 'dan okuduğum son #kitap oldu #minta.
Yerlilerin dilinde 'yüzen kaplumbağa' anlamına gelerek kitaba adını veren canlılar, yaşamın ve ölümün iziydi sahilde, tıpkı Nada ve Naja gibi .
Ait oldukları topraklardan sökülüp alınarak köle olarak satılan bu iki kardeşin yaşam hikâyesini okuyoruz kitap boyunca. Yaşam mücadelesi desek daha doğru olur aslında. Ülkeler ve kıtalar arası değişen yaşam koşulları ve nesiller boyunca izlerini taşıdıkları, farkında olmadan çekildikleri toprakları... İçim sızladı her bir nesilde cereyan eden tamamlanmamış ve yarım kalmışlık duygusuna. Kimi zorunlu ayrılığı yaşadı kimi yanındayken sarılıp dokunamadı. Ama herkes hasreti kendi içinde yaşadı. Tek ölüm eşitledi belki de o sonsuz hırsı. Herkes yaralı herkes eksik ...
Kitabın arka sayfasında soy ağacı var onu bilerek dikkatli okunursa kişiler birbirine karışmıyor. Ben onu görmeden kendim çizdim okudukça :)
#tavsiyeederim #okuyunokutun
Ve son olarak lanet olsun insanları din, dil ve ırk yüzünden ayıran tüm zihniyetlere! Lanet olsun yeryüzünün ana dili sevgiyken onu ten rengine değişenlere! demek istiyorum. Öyle buruk okudum ki kitabı öyle gönlüm ezik öyle zihnim kızgın . Gün ağaçlarının arasındaki mezar taşlarına takılı kaldım.
Nada, Amira, Müştak, Nijad, Nay, Rose unutmak mümkün değil...
.
"Daha önemli şeyler vardı, insanın kafasının karşısındakiyle uyuşması..."
Yahya Kemal Beyatlı, "İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar."
Peki kaçı gerçek oldu hayallerinizin? Kaçı gerçekleşme aşamasında? Ya da kaçı kaçıp gitti ellerinizin arasından,
