Kara

O kara günden beri ruhum gırtlağımda yaşadım..
Bir gece Urfa için ağıt yaktım, bir sabah Edirne’nin ayazında üşüdüm.
Bir gün Adana’nın sıcağında yandım, bir akşam Trabzon’un yağmurunda ıslandım..
81 ilin toprağına karıştım da giden her Yusuf’un ayak izi oldum.
Yakub gözlerimle yollara düştüm..

"Gün bitti lambayı hazırla
Işık kalmadı girecek odamıza
Çek perdeleri sevdiceğim
Kanadı kırık bir akşam
Zonkluyor durmadan dışarıda.

Kara bir suyu
geçiyoruz şimdilerde,
basarak yosunlu taşlara.
Sen bugünden yarına
Birazcık umut sakla..."

Metin Altıok

https://www.youtube.com/...xd_HkobWPeRikMwgrudI

şimdi arkadaş ilk geldiğinde şen şakrak
espri yapıyor, gülüyor, eğleniyor
insan ilişkilerinde iyi falan
derken biraz zaman geçiyor
sonra kitap okuyorum ayağıyla bir sessizliğe bürünüyor
ve okudukça da
somurtan, şakada bile ciddiyet isteyen
inatçı,
empati kurmaktan yoksun
tek duygulu
dediğim dedik çaldığım düdük ezgisini çalan
ben eşittir gerçek gerisi saçma sapan
diyen tamamen başka bir yaratığa dönüşüyor
....
tabii kara kara düşünüyorum
şimdi bu arkadaşların okuduğu kitaplarda mı bir sıkıntı var yoksa
hızlı girişten bünyeler mi kaldırmadı
ya da yanlış öğrenme mi var ( daha önce kitap okuyanlar böyle ciddi takılır gibisinden sözlerin bünyesine yerleştirilmesi gibi)
....
ey arkadaş!
okumayı hayatın bir parçası olarak düşünmelisin
bir amaç olarak değil
okumak sana hizmet edecek,
sen okumanın kölesi olmayacaksın
yine eğlen, gül falan bazen böyle saçma sapan şeyler yap
ne bileyim
özündeki mutluluğu kaybetme yani

Dicleyim ben

Diclenin sesi
Çok uzaklarda, sürgün ülkesinde bir inilti
Bir inilti, yabancı bir güneş altında
Şavkın altında yabancı yıldızların, yabancı bir ayın.
Seni düşünüyor.
Sen, çoktandır unuttuğum bir çobanın kavalı
Bir atın koşusu, uzaklarda kalmış bir Moğrip rüzgar misali,
Dallarını, yapraklarını, tanelerini unuttuğum bir dut ağacı,
Kokularına doyamadığım bir reyhan dalı, zambak çiçeği
Artık haber alamadığım bir turna sürüsü
Sen unutulmuş kaderim
Sen yitirilmiş aklım, hafızam
Seni düşünüyorum kayboluş ülkesinde
Seni düşünüp 'hawar' diye bağırıyorum
Hawar, ben, sen, bizler ne çok yorgun
Savaşlardan, kavgalardan,matem ve taziyelerden,
Yolculuklardan, göçlerden, darbe ve yaralarda.
Boynumuzdaki boyundurluk, el ve ayaklarımızdaki zincir,
Dilimizdeki kilit, ölümü ruhumuzun
Kalu-beladan beri süren esaretten yorgun
Kaybolmuş artık çok uzaklarda
Dicleyim ben
Diclenin sesi
Seni anlatan ses, yalnız ülke, sessiz toprak.
Ben yorgun, sen yorgun, biz yorgun
Dörtnala kalkan atlar,
Kınından çekilmiş kılıçlar
Patlayan toplar, gelip geçen ordular,
Gökyüzüne ulaşan fermanlar
Etrafı esir alan naralar
Yanan kasır ve kaleler
Kaldırılan talanlar
Şimdi hepsi yorgun yüreğinde incecik bir çığlık
Sen Nuh Nebi toprağı; dayan
Nuh peygamberin sabrıyla
Şefkatli yaratıcının kandilinin ışığıyla
Nur kara dumanın ardında, aydınlık gecenin karanlığından sonra
Sen insalığın şefkatli kadim toprağı
Neler gördün, neler duydun sen !
Gelip geçn kaç padişah, kaç kral, kaç imparator, kaç komutan, kaç paşa...
Kaç yangın, kaç tufan, kaç yıldırım
Kaç felakete şahitlik yaptın sen
Gelip geçtiler tümü
Bir sen kaldın!
Gideceğim ben, gidecğiz biz.
Kalacaksın sen Ey Adem ile Havva'nın uzak toprağı
Matemin toprağı, timsali sabır ve metanetin
Dicleyim ben
Diclenin sesi
Ataların sözüyle mırıldanan söz
Melek Tavus'un boynunda bir mercan gibi asılı
Ağzından dökülmüş, Adem ile Havva'nın
Enoş peygamberin kitabında yazılı,
Nuh tufanında güvercinin gagasına tünemiş
İnançlı İbrahim'in ruhunda yankı
Kurban İshak'ın yüreğinde korku,
Cudi'de gemii Urfa'da Halil-i Rahman
Ninovada Yunus Nebi, Harran ovasında Eyüp
Zagroslarda Zerdüşt, Latişte Müshefa Reş
Dicle, Fırat
Ben ataların sözü
Ben sözü cennetin
Cehennemin sözü
Ben bütün kök, soy, damar ve yolarda
Bütün kadim şehirlerin harabelerinde beyit
Süt çocuklarının beşiklerinde ninni
Mir çadırlarında nakış, mezar taşlarında satır
Bütün rüyalarda ses, Bütün arzularda coşku,
Sözüm ben
Söz, Dicle türküsünün sözü
Diclenin sesi
Onunla birlikte ondan çok uzak ben
Rahmet ülkesinin eşiğinde
Dicle türküsünün son sözü,
Dicleyim ben
Diclenin sesi.....

Unutursak Türklüğümüzü
Çekeriz gördüğümüzü,
Görmediysek zulüm yüzü,
Sebep Türk’ün kara gözü...🇹🇷🇹🇷🇹🇷