yazdığım ilk şiirlerden biri
Efsunlu bir gömlek giydi Aslı,
Bembeyaz bir gecenin karanlığında
Öyle bir Efsun ki yaktı yıktı keremi.
Zindan eyledi zemheri.
Ah etti,
Ahı küle çevirdi Keremi.
Aslı incecik belini büktü,
Topladı tüm külleri sırma saçlarıyla.
Tabuda fahişe çıkmış, başlatmış anlatmaya:
Gördüğüm rüya mı gerçek mi bilmem
Elden ele gezen güle dönmüşsün
Saçların tarumar, gözlerinde nem
Ateşe benzerdin, küle dönmüşsün
Saçların perişan, gözlerinde nem
Ateşe benzerdin, küle dönmüşsün
Bir çok arı gelmiş tatmış tadından
Niceleri konup uçmuş dalından
Hiç eser kalmamış eski halinden
Kara damga yemiş pula dönmüşsün
Hiç eser kalmamış eski halinden
Kara damga yemiş pula dönmüşsün
Bir zamanlar bana "Seninim" derdin
Ne kadar yalvarsam gülüp geçerdin
Ben senin uğruna ömrümü verdim
Daha evlenmeden dula dönmüşsün
Ben senin uğruna ömrümü verdim
Daha evlenmeden dula dönmüşsün
Daha evlenmeden dula dönmüşsün
Unutursun Suna
Yüreğimden koparırsın vadettiğim çiçekleri
Bir koku kaybolur yeryüzünde
Ateş kelebekleri kıvılcımlar saçar
Tutuşan saçların, küle çevirir kalbimi
Bu nasıl bir düzen Suna
Gelirken de giderken de kazanan yalnızca sen
Kenan Kara
Saman Sarısı
------------------Vera Tulyakova'ya derin saygılarımla
*
I
*
Seher vaktı habersizce girdi gara ekspres
kar içindeydi
ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım
peronda benden başka da kimseler yoktu
durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri
perdesi aralıktı
genç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada
saçları saman sarısı
Korkuyorlar canım benim, kadından korkuyorlar
Çıkmasın istiyorlar evinin kapısından.
Gülmesi ürkütüyor onları,
Ödleri kopuyor kahkahasından.
Becerikli ellerinden korkuyorlar kadının
"Erkek işi" diyorlar, "ellerinse hamurlu".
O işi de yapar kadın, kurtulsa hamurundan.
Korkuyorlar canım kızım, korkuyorlar kadından.
