Öncelikle spoiler içerir. Lütfen ona göre okuyunuz...
İlk başta Feride'nin küçüklüğünü günlüğe yazmasıyla başlıyor ve günlük şeklinde devam ediyor bu kitap. Çalıkuşu söylemek gerekirse, çok semaptik. İnsanı hemen kendine bağlıyor. Okurken hüzünlü olgularda bile bir güzellik, bir eğlence buldum. Bu da tamamen Feride'nin bakış açısından dolayıydı. Fakaf söylemeden edemeyeceğim Kamuran'ı bir türlü sevemedim. Feride, Kamuran-Kamuran diye yandıkça ben, yapma! Diye ikazlarda bulundum. Tamamiyle berbat bir karakter olduğunu düşünüyorum. Son derece çıt kırıldım! Feride vaktiyle Kamuran'a sen kız olmalıydın, diyordu. Daha haklı bir yorum göremedim. Nazlı bir kız ve umursamaz bir erkeğin karışımı gibi benim gözümde. Üstelik Ferideyi de aldatıyor! Her neyse, kitap genel itibariyle akıcı. Dürüst olmak gerekirse birkaç günde bitirdim. Her bir karakterin içsel yapısı ve karakteristik özellikleri çok iyiydi. Onları içselleştirmek ve benimsemek son derece kolaydı. Doktoru ve askeri çok sevmiştim. Kamurandansa o asker ile evlenmesini isterdim. Ama yan karakterler harcanır düşüncesi o zamanlara kadar uzanıyormuş. Doktor da durumu yine özetliyecek bir cümle kurmuş 'Sen kesinlikle benim küçüğümü hak etmiyorsun ama benim zavallı kızımın kalbi de başkası için çarpmıyor.' Bende tamamen doktor gibi düşünmüştüm. Feride'nin iyiliği için Kamuran ile evlenmeli, kendi selameti için, yoksa bayır aşağı psikolojisiyle hepten delirecek. Kitap güya mutlu sonla bitiyor, Kamuran'ı sevenler için evet, sanırım buna mutlu son diyebiliriz.
Pia Mater 
Serkan Karaismailoğlu