… +102
Gölgesinde kaybolmuş ruhlar toplanır,
Kendini arayanlar, bir labirentin içinde.
Aynalar yalan söyler, gözler gerçeği,
Her yansıma, bir içsel savaşın izi.
Zihnin kıvrımlarında saklı bir dünya.
Kendini gizleyen duygular, sözcüksüz çığlıklar.
Bir maske takar her yüz, gündüzün ışığında,
Gece çöktüğünde düşer, yalnızlıkla
yüzleşiriz.
Anılar
Yolların solduğu ve ışığın azaldığı labirentin ortasında, kendinizi karmaşık düşünceler ve çatışan duygular arasında kaybolmuş halde yapayalnız buluyorsunuz. Gözünüzden kaçan ve gizemli köşeleri arasında saklanan bu kaybın içine adım adım yürüyorsunuz.
İhtiyaç duyuyorsunuz, göğsünüzde bir alev atıyor ama bu karanlık yerde bulunuş amacınızın farkına varmıyorsunuz. Hedefi, yolu merak ediyorsunuz ve ilerledikçe yol daha çatallı ve karmaşık görünüyor
Daha Dün Bir Arkadaşımın Annesi Kızını Tanımadı.Cehennemi Yaşayıp Geri Geldim.
'Keşke Benim Kızım Olsan Bana Çok İyi Bakıyorsun Dedi.' Çok Karmaşık Hisler,
Düşmanıma Bile Dilemem.
Sağlığımızın Ve Sevdiklerimizin Kıymetini Bilelim Gerisi Boş.