yok ya. yani hala hiçbir sanatsal etkinliğe katılmıyorum. ayıptır söylemesi gayet param da var ama bazen onların hiçbirinin ruh dünyana başka şeyler ya da başka kişiler kadar gerekli olmayacağının farkına varıyorsun. bi dönem kitap okumadan kendimin hiçbir anlam ifade etmediğini düşündüğüm dönem olmuştu. o dönemki aslı’ya çok kızıyorum. kitaplar yalnızca hayatımın bi yolunda bana eşlik eden arkadaşlar olabilir. asla o yol olamaz. hayat tecrübesinden çok insana bi şey kazandıracak kitap bilmiyorum. sadece hayatı tam olarak yaşayamadığımız dönemde kitaplar hayatımız olurlar. yoksa yolda bize eşlik edebilirler yalnızca. bunu yeni yeni anlıyorum ama yine de mutluyum. bu yüzden yalnızca kendime hayatta beni mutlu edecek, kendimi her açıdan ileriye atacağını düşündüğüm şeyler yapıyorum. bazen sadece uyuyorum mesela. amaç dileğim gibi yaşamak. ben böyle mutluyum çünkü. onun dışında insanlarla da konuşuyorum, canım sıkıldığı zamanda çıkıp toplu taşımada kalabalıkların içinde kayboluyorum, dışarı çıkıp sadece insanları izliyorum… kendi kendime kalıyorum. kimsenin düşüncesine bakmadan beni mutlu edicek ve rahat hissettirecek şeyleri yapıyorum. yolumu er ya da geç çizdiğim için ve kim olduğumu bildiğim için gurur duyuyorum kendimle.
“Asgari ücret artarsa ekmek 15 lira olacak, artmasın!” mı acaba?
“Ben kendi aklımın yolundan gidiyorum, hiçbir ideolojiye kapılmıyorum” diyenlere bir kötü haber daha. Bir insan her konuda uzman olamaz, dolayısıyla bazı konularda başkalarının fikrini dinler. Bu fikri dinleyip mantıklı bulursa, kendi fikri olarak edinir ve der ki “bana mantıklı geldiği için bu benim de fikrimdir.” Bu düzenin her alanda ideoloji pompalaması, bize fark etmediğimiz alanlarda onların istediği düşünceleri edinmemizi sağlaması, emekçilere emekçilerin kazançlarına düşman edecek fikirleri benimsetmesi… Hepsi bir ideolojinin ürünüdür ve bu ideoloji egemen sınıf yararına çalışır. Örneğin asgari ücretteki artışın enflasyonun fırlamasına neden olacağı gibi bir söylem patronlar ve liberal iktisatçıların, emekçilere karşı “ekmek bölüşümü” üzerinden bir saldırıdır. Enflasyondaki artışın temel sebebi ücretlerdeki artış değil, ekonomide ithalata bağımlılık, faiz indirimleri ve patronların fahiş kârlarıdır. Bu iktisadi politikalar bugüne kadar patronların kârına yansıdığı için hiçbir söz söylememişlerdir, ancak bugün görüyoruz ki “sattığım malı nasıl yerine koyacağım” gibi anlamsız cümleler, 20 yıldır elde ettikleri büyük gelirler göz ardı edilerek yapılan asgari ücret değerlendirmeleri mesnetsizdir.
Sonuç olarak asgari ücret diye bir şey olmamalı, insanlar en temel gereksinimlerine ücretsiz ulaşmalıdır. Kaynak mı nerede? Patronların servetinde! Emeğin gelirden aldığı payın son 2 yılda %37’den %25’e düşmesi, sermayenin payının %42,9’dan %54’e çıkması bunu bugün çok net gözler önüne seriyor.
Kişisel düşünce köşesi - 4 (Yaşanan nadir günlerden)
Bugün saygıdeğer 
Fahri Tuna ile okulumuz etkinliğinde tanıştım. İmzasını aldığım ilk portre yazarı...
Yumuşak yüreği, güçlü ve anlaşılır hitabeti, anlatımında öne çıkan vefa anlayışı, inceliğiyle ve naifliğiyle adeta gönülden fethediyor insanı. O gelmeden bir hafta önce 
Yaşa'yan Portreler kitabını okudum ve kitabın portre eseri olmasına rağmen, apayrı ve
Albert Einstein'a katılıyorum. Hayır, izafiyet teorisi konusunda değil. O konuda istesem de katılamam zaten. E, m, c harfleri herhangi bir denklem içinde bana bir anlam ifade etmiyor çünkü.
Ama insan aptallığının sınırsızlığı konusunda sonuna kadar katılıyorum. Eminim Albert Einstein da çok mutlu olurdu onunla aynı fikirde olduğumu bilse.
Her an daha aptal olamaz bu insanlar dedikçe kişisel gelişim kitapları okuyup kişisel gelişmediği halde etrafa ahkam kesen insanları görünce içimden "iyi ki zaman göreceli bir kavram" diyorum. Niyeyse artık.