İnsan ne garip... Özlemleri, istekleri, hırsları hiç bitmiyor ama zamani, hayatı, kendisi hızla akıp gidiyor. Hayatın merkezinde kendisini tutuyor ama herkes ve her şey gibi savrulup gidiyor, harcanıp gidiyor. Mücella adlı roman Halit Ziya Uşaklıgil'in Ferhunde Kalfa adlı hikayesine benziyor konu olarak ama çok daha derin ve çok daha hisli. Kendimizden, çevrenizden çok şeyler görüyoruz bu romanda. İyi ki okumuşum dediğim harika bir roman.
