Kendi gün batımıma doğru seni kutsuyorum yaşam, çünkü sen bana hiç bir zaman boş umutlar, adaletsizlikler, hak edilmemiş üzüntüler yaşatmadın.
Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunu gördüm ki kendi kaderimin mimarı bendim ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam onları oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi.
Gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu.
Elbette gençliğimin ardından kış gelecek ama sen zaten mayısın sonsuza dek süreceğini söylememiştin.
Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu ama sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin. Ve karşılığında huzur dolu gecelerimde oldu. Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı…
Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin. Yaşam, küs değiliz…
Amado Nervo