Kayıplara Yas/lanmak
Acının kendi başına bir değeri ve anlamı yoktur. İşte orada, içimizde durmaktadır. Boğazımızda bir düğüm, midemizde bir yumru, başımızda bir kazan gibi. Acı, ancak sembolize edildiğinde yani dile geldiğinde ve akabinde başka bir zihin tarafından anlamlandırıldığında değer kazanır. Acı söze döküldüğünde kendi gerçekliğinden çıkar ve sindirilmeye hazır hale gelir. Bu, acıyla yegane başa çıkma stratejisidir. Öyleyse: sembolize edilemeyen şey(acı), metabolize edilemez(sindirilemez).
Sayfa 10 - F.Gökhan ÖzcanKitabı okudu
Kayıplara Yas/lanmak
Kayıp, bedensel de ruhsal da olsa sevilen bir nesnenin yitimi demek olup bizde bir kopuş yaratır ve bizi acıya gark eder. Her acı, aşk acısıdır öyleyse. Çünkü her acıda sevilen bir şey yitirilmiştir.
Sayfa 10 - F.Gökhan ÖzcanKitabı okudu
Kayıplara Yas/lanmak
Ölenle ölünmez. Çünkü kendimizi hep biraz daha fazla severiz. Gerçek, budur. Lakin uygunsuz bir gerçek değildir bu. Yaşamın devinimi böyledir. Ölenle ölmeyiz ama dışarıda ölenin içimizdeki durumu nicedir? İçeride de ölür mü o kişi/şey?
Sayfa 8 - F.Gökhan ÖzcanKitabı okudu