Hayat ne kadar tek kişilikti. Dumanlar, bacalar, karanlık, ayaz, dağlar içinde nal seslerinin eşlik ettiği bir ayaz gecede kendi resmi ona öyle tanınmaz geliyordu ki bin kere baksa doyamıyor, yemin etseler inanamıyordu.
Sayfa 73
Bir hayatı olduğunun çok da farkında değildi. Hayat için ne yapması gerektiğini bilmiyor, hayat zaten onu yaptı zannediyordu. Kendisini onun içinde duracak, beğendiklerinin yanına
varacak, mor çiçekleri seçip başkalarına da gösterecek zannediyordu. Mor çiçekleri görmesi ama göstermemesi, dağa çıkması ama dağı sevdiğini bildirmemesi, herhangi bir sevdiğini ifşa etmemesi, gergin olmadığını bile bildirmemesi gerektiğini anladı. Hayat ile o gece tanıştı ve hiç sevmedi. Ama bunu ona belli etmemesi gerektiğini saniyeler önce öğrenmişti.
Sayfa 60
İnsan çünkü anlamadan değil ama uydurmadan duramıyordu. İnsan, uyduracak ki varlığına inanılsın, uyduracak ki bir mindere olsun oturtulsun, bilemiyorum, ne nasıl oldu, ben nasıl oldum bilemiyorum, demek olmaz. Kendini sebepleriyle bilecek başkasına da anlatacaksın, başkası da ikna olacak, bazen senin sende atladığını o hemen bulup yerine koyacak.
Sayfa 42
Okur Takip Önerileri
Buluşmak da rast gelmek de, aramak da, kalbine dönmek de buydu. Hayatın mucizesi,
esrarı, yazgısı, kaderi, çilesi ve teri buydu. Kim neyi arıyorsa
onun tuzağına da yem oluyordu.
Sayfa 8
Nasılsa, dünyada milyarlardan bahsedilse de bir şeyin aynından milyonlarca vardı. Aynı adama bin farklı isim takılıyordu. Aynı adam yüz ayrı mesleği tutuyor, aynı adam yüz kişinin kocası, aynı kadın bin kişinin karısıydı.O yüzden dertler müşterekti herhalde dünyada. İnsan nerede
aman arasa aynı adamı farklı kılıkta görüyordu, nerede derman var deseler aynı adamı farklı aksanla konuşur buluyordu, bu da daha önce gittiği gördüğüydü de sade elbisesini değiştirmişti.
Sayfa 41
Bir kitap okudu
440 syf.
10/10 puan verdi
Bir kitabı yarım bıraktı
