Bazı şeylere tutunup bir kaç gün sonra umursuz olabiliyorum. O zaman dönüp eski notlarıma baktığımda o kadar da umutsuz vaka olmadığımı düşünüyorum. Yargılanmak güç geliyor artık, dayanılmaz. Peki beni dünya üstünde tutan ne? İnancım mı, sevdiklerim mi, hedeflerim mi? Ne inancım güçlü, ne geleceğe yönelik adımlarım, ne de sevildiğinden emin oluyorum. Gitme isteğime neden olan şey de ne zulüm mü, acı mı, keder mi, işe yaramaz fazlalığım mı? Güzellik algısına takılıp yetenek havuzunda boğulmam fakat diğerleri yürüyor dikenli yollarda, acısının güç kattığını söylüyor, kandırıyor kendince. Sahi, yüzsüz sevgi bekleyişim, keskin sert bakan gözlerimin altında yatan çocukta kim? Bu soruları ne zaman cevaplayacağım? Yoksa bazı şeyler gizli mi kalmalı?